Rondom een pingo (3)
Vandaag het laatste bericht uit een serie van drie met foto’s gemaakt in de buurt van de pingoruïne in het Wijnjeterperschar. Eerst een Boswants alias Roodpootschildwants.
Boswants
Als het kouder wordt trekken de kikkers zich in het bos terug en kruipen onder bladeren om er pas vroeg in een volgend voorjaar weer uit te komen en het water op te zoeken. Dat had de onderstaande ook gedaan, maar ik kwam kennelijk te dichtbij. Verderop zal hij wel weer een nieuwe hoop bladeren hebben gevonden.
Bruine kikker
Braamstruiken bloeien niet allemaal tegelijk en de onderstaande was nog wat laat met het vormen van de braambessen. Een vlieg kon het niet laten om lekker van de bessen te smikkelen. Lekker gezond zulke bramen …….. toch?
vlieg op braam
Er zat een piepklein zwart puntje op een blad. Voorzichtig als ik ben dacht ik allereerst aan een teek. Maar het bleek anders te zijn.
Viervleklieveheersbeestje
Een zwart lieveheersbeestje met vier rode stippen. Piepklein was deze, een millimeter of drie lang. De voorste vlekken zijn een beetje kommavormig. Precies zoals stippen.nl deze soort beschrijft. Het is een Viervleklieveheersbeestje.
Viervleklieveheersbeestje
Daarna kwam er weer een Grote stinkzwam op m’n pad met de slijmerige zwarte sporen nog op de hoed. Die hoed zat helemaal vol met vliegen, dezelfde soort die ook op de bramen zat. Voor de foto even niet. Maar ja, die bramen zijn gezond …. toch?
Grote stinkzwam
Zo, deze wandeling was bijna voltooid. Een verslag in drie delen van een fototocht in de herfst. Er was was nog genoeg te zien, nu nog wel. Straks, diep in de herfst en in de winter wordt het weer rustig.
dode boom Wijnjeterperschar
Nog een blik op die dode boom daar in het veld en op naar huis voor een welverdiend bakje troost.
Gevaarlijk concert
Toen ik uitstapte op het parkeerplaatsje bij het Wijnjeterperschar aan de ex-Nije Heawei werd ik bijna overweldigd door een kikkerconcert. In het daar aanwezige ven moeten honderden Groene kikkers zitten. Overal hoorde ik ze kwaken, maar ze zien was er tussen al dat riet nauwelijks bij. Met moeite kon ik een klein groepje fotograferen.
Groene kikker
Met een enkeling ging al wat beter.
Groene kikker
Met hun “blaasbalgen” kunnen ze hun gekwaak versterken en dat deden ze met verve.
Groene kikker
Het piepje van het scherpstelmechanisme van de camera begon ook bij enkele kikkers op te vallen, die kregen “belangstelling”. Maar ja, d’r zitten geen hormonen in m’n camera, dus al die aandacht was vergeefse moeite.
Groene kikker
Daarna ben ik doorgelopen naar een ander ven in It Skar. Ook daar was het concert overweldigend. Je zag geen kikker, maar toch heb ik er een filmpje van gemaakt, alleen voor het geluid.
Het geluid trok niet alleen mijn aandacht. Toen ik aan kwam lopen gingen een paar Ooievaars op de wiek.
Ooievaar
Ze bleven rondjes draaien boven het ven, net zolang totdat ik weer was vertrokken.
Ooievaar
Dit blog heeft niets met de actualiteit te maken betreffende gevaarlijke concerten, gelukkig niet. Maar toen ik was vertrokken en een eindje verderop achterom keek zag ik de Ooievaars weer landen in het ven. En de kikkers, ze gingen gewoon door met hun concert. Eerst komen de hormonen en de rest, ook het gevaar, dat zie ze dan wel weer.
Gevaarlijke oversteek
Vandaag een gastbijdrage. Elk jaar in het vroege voorjaar heb ik contact met Mieke Edens. Zij is één van de vrijwilligers die meehelpt om kikkers, padden en dergelijke een veilige oversteek over de Poostweg onder Beetsterzwaag te bezorgen. De dieren worden wakker uit hun winterslaap en gaan op weg naar hun paargebied. Bij de Poostweg is dat de ijsbaan van Beetsterzwaag aan de zuidkant van de weg. Alles wat ten noorden van de weg in de bossen zit moet dan ook de drukke Poostweg oversteken en loopt het gevaar daar plat te worden gereden. De vrijwilligers trekken een scherm op langs een deel van de Poostweg. De kikkers etc. kunnen daardoor niet meer verder en gaan langs het scherm lopen waar ze in emmers vallen. De vrijwilligers halen de beestjes uit de emmers en zetten ze veilig over de weg. Het is elk jaar weer een flinke operatie, schermen opzetten, emmers controleren, dieren overzetten en aan het eind het scherm weer verwijderen. Aan Mieke heb ik begrepen dat de vrijwilligers het met plezier doen.
amfibieënscherm
Zelf kom ik nog niet toe aan fotograferen in het veld. Maar de echtgenoot van Mieke, Bert Edens heeft wel foto’s gemaakt langs de Poostweg. Ik heb toestemming aan Bert gevraagd om een aantal van zijn foto’s hier te mogen publiceren. Bert wilde graag meewerken. De onderstaande foto’s zijn dan ook copyright Bert Edens.
In het voorjaar: onderweg naar het paargebied.
foto Paddentrek Bert Edens
kikker foto Bert Edens
Normaal gesproken houd ik niet zo van natuurfoto’s met dieren “op de hand”. Hier is dat “op de hand” een noodzaak om een slachting te voorkomen en bovendien worden de dieren geteld en is het voor determinatie nodig ze even te bekijken.
foto Bert Edens
Dat we het hier niet hebben over een enkel gevangen exemplaar dat blijkt wel uit onderstaande foto.
in emmer opgevangen -foto Bert Edens-
De mooiste foto die Bert me toestuurde was voor mij onderstaande
gevangen kikkers en padden -foto Bert Edens-
Wat een kleurvariaties, wat een grootteverschillen, wat een verschillen in vlekkenpatronen. En ik wil daarbij voegen: wat een inzet van die vrijwilligers. Ik heb het eerder geschreven: “petje af”.
GEERT SINES 
Recente reacties