Wat een verschil ….
Wat een weer in de afgelopen dagen. Van prachtig zonnig veranderende het in ijskoud inclusief een overvloed aan regen. Het speelveld voor m’n huis was na een nacht regen geschikt voor waterballet. In die triestigheid heb ik veel tijd binnen doorgebracht, naar buiten gaan lokte me niet.
Die enkele keer dat ik het toch gewaagd heb werden flinke buien afgewisseld door af en toe een vleugje zon. Maar door die snerpend koude wind was het niet echt aangenaam buiten.
Wat een verschil met eerdere jaren. Ik had achter de kachel tijd genoeg om eens in het fotoarchief te duiken. Een aantal jaren geleden zag het er heel anders uit begin april. Een Grutto stond in de volle zon mooi te wezen op een paal.
Van een andere Grutto kreeg ik een fly-by.
Een Pimpelmees in 2014 sierde de toch al fraai uitziende bloeiende struik op.
Dat was toch wel even een verschil, het ene jaar is duidelijk het andere niet. De foto’s zijn allemaal van begin april. Geef mij maar de zon en de warmte. Maar ja …., het is zoals het is. Verschil zal er blijven.
Weg met duizend ogen
Een paar keer per jaar rijd ik over de onderstaande weg, een weg omzoomd met Abelen aan de ene kant.
Elke keer als ik daar langs rijd bekruipt me het gevoel van alle kanten te worden bekeken, maar dan zonder camera’s.
Het is alsof duizend ogen je volgen.
Een bijzonder gevoel.
Achter de bomen gaat het gewone vogelleven door.
Daar liep een Grote zilverreiger. Die voelde zich door dat ene paar ogen van mij meer bedreigd dan door die duizend ogen langs de weg en ging er maar gauw vandoor. Gelijk heeft hij, deze duizend ogen zijn er alleen maar in gedachten, wel mooi overigens.
Nat en (bijna) leeg
Het was hier een natte boel in de afgelopen week met bovendien ook nog harde wind c.q. storm. Het water stuwde op door de windrichting en kon slecht worden afgevoerd. Dat heb ik geprobeerd in beeld te brengen. ‘k Ben daarvoor richting Tjongervallei gereden. Op dat moment was het ergste leed echter al geleden, maar de sporen van de nattigheid waren nog duidelijk zichtbaar.
Ook bleken er alweer voorbereidingen te zijn getroffen voor nieuwe aanplant. Het geelgekleurde land hieronder is doodgespoten en hier zullen straks wel weer lelies verschijnen. Eerst nog maar even drogen.
Sloten stonden vol water en waren hier en daar overgelopen.
De zon glinsterde in het water.
Het meest nat was het in de buurt van het Katlijker schar, de Tjonger alias Kuinder / Kuunder kon het allemaal niet meer aan en was ver buiten zijn oevers getreden.
Ik ging ook naar dat gebied om te kijken of er al zomergasten waren gearriveerd. Nou nee …., nog niet. Door de stormen leek het wel alsof het gebied was leeg geblazen en dat alle vogels waren verdwenen. De weilanden leken compleet leeg te zijn, behalve dan schapen en hier en daar een paard. Maar gelukkig, er was nog wel één opportunist.
Een Knobbelzwaan had zich een plas in een weiland toegeëigend en was druk aan het badderen. Het was een natte boel, maar voor de natuur is dat op zich geen ramp. Dan kan het grondwater weer wat beter op peil komen.
GEERT SINES 
Recente reacties