Rondom de Leijen (2)
Nadat ik was vertrokken vanaf de westkant van de Leijen bij de Doktersheide (zie vorige bericht of klik hier) wilde ik ook de oostkant onder Rottevalle weer eens bezoeken. Daar ben ik langere tijd niet meer geweest. Vlak voor de oprit naar het paviljoen rijdt je langs het herdenkingsmonument op de plaats waar vroeger de formanje / fermanje van It Wytfean heeft gestaan. Formanje is het Friese woord voor Vermaning, de benaming voor een kerkgebouw van de Doopsgezinde religie.
formanjepôle Wytfean
Op de gedenk-kei de jaartallen 1671 (stichting), 1712 (vergroting) en 1838 (verplaatsing naar het dorp Rottevalle).
formanjepôle Wytfean
Het Wytfean (Witveen) ligt aan de oostkant van de Leijen en het Swartfean (Zwartveen) ligt aan de zuidkant. Het meer zelf is ontstaan door veenafgravingen net zoals een aantal meren in de kop van Overijssel. De Schotanus-Halma atlas van 1718 toont op de plaats waar nu de Leijen ligt nog “vergraven landen” en het riviertje De Lits. De Vermaning staat ook nog net op het onderstaande kaartje, rechtsonder.
oude kaart gebied De Leijen
Bij aankomst aan de oostkant van het meer ben ik direct doorgelopen naar het “nieuwe” uitzichtpunt.
uitzichtpunt De Leijen
Vanaf daar heb je een goed uitzicht over het totale gebied. Wat opvalt zijn toch vooral die brede rietkragen rondom het meer. Te zien is ook dat de wandelroute langs het meer / riet met een stevige afrastering is afgezet. Die wandelroute is overigens niet altijd open voor publiek, in het broedseizoen geldt een verbod.
uitzichtpunt De Leijen
Daarna ben ik bij het Paviljoen De Leijen gaan kijken. Na de laatste verbouwing is het een modern gebouw geworden, inclusief natuurdak, gebruikt voor feesten en vergaderingen. Zelf at ik daar vroeger regelmatig een uitsmijtertje of zo. In corona-tijd is dat allemaal erg lastig of onmogelijk en nu is men overgegaan naar afhaal, aanbreng etc. geloof ik.
speelstrand De Leijen
Ook het speelstrand voor het paviljoen is gemoderniseerd met onder anderen een kabelbaan en een waterpomp met afvoergoot. Kliederen met water en zand, wat wil je als kind nog meer?
speelstrand De Leijen
Of een kuil graven in het zand.
speelstrand De Leijen
Het werd al laat, de zon kroop richting de horizon.
zonsondergang De Leijen
Nog een laatste blik vanaf het strandje
zonsondergang De Leijen
en op naar huis, het werd te donker voor verdere fotografie.
Rondom de Leijen (1)
Het leek windstil te zijn. Het water in een sloot vlak bij m’n huis leek wel een spiegel. Het leek me een goed moment om weer eens bij De Leijen onder De Tike bij de Doktersheide te kijken. Het leek goed bij het parkeerplaatsje, ook daar was het een en al spiegeling in het water. In de verte stond de kijkhut Blaustirns al op me te wachten.
spiegelingen bij De Leijen
Onderweg naar die kijkhut loop je door een zee van riet, nu nog wel tenminste, als het eenmaal dik winter is komen de rietsnijders meestal om het riet te oogsten.
riet bij De Leijen
Bij de Blaustirns aangekomen bleek dat het net nog iets teveel waaide, het kleine beetje wind dat er was liet het water van het meer toch rimpelen. Het uitzicht leek vertrouwd. Toch ontbrak er iets, er dreven helemaal geen waterplanten meer voor de kijkhut, zo te zien was alles opgeschoond. Jammer, het leek daardoor wel wat kaal op de voorgrond.
gezicht op De Leijen
De bomen die midden in het meer staan op een piepklein eilandje zijn nog steeds niet omgevallen, ze houden het nog vol ondanks de natte voeten. Af en toe zitten deze bomen vol met Aalscholvers, deze keer was daar niets te zien.
gezicht op De Leijen
De enige vogel die nog wat in de buurt rond dreef was een Fuut die er kennelijk wel plezier in had dat hij helemaal alleen was. Of hij had last van een graat in de keel of zoiets, dat kan ook.
Fuut
Ver weg, heel ver weg, bijna aan de overkant van het meer kon ik nog een Grote zilverreiger ontwaren. Ik heb hem toch maar gefotografeerd, ik vond dat hij mooi afstak in zijn eigen “kathedraal” in herfstkleuren.
in de verte een Grote zilverreiger
Onderweg terug naar de parkeerplaats stak het riet mooi af tegen de zon op de achtergrond.
riet in tegenlicht
Met een beetje lensflare toegevoegd lijkt het nog wat frisser.
riet in tegenlicht
Terug bij de parkeerplaats leek het alsof er helemaal geen wind stond, de wolken weerspiegelden in het water richting het haventje van De Tike.
spiegelingen bij de Doktersheide
Tenslotte nog een blik vanaf de Blaustirns op het Leijen-paviljoen aan de andere kant van het meer.
gezicht op het Leijen Paviljoen
Daar neem ik u de volgende keer mee naar toe.
Rondom de Leijen
Het weer voelde goed en ik wilde weer eens bij De Leijen kijken. Het waaide weliswaar stevig maar dat zou me niet weerhouden. Eerst maar een rondje door de velden gemaakt op zoek naar opvallende zaken. Er was genoeg te zien, maar niets spectaculair. Een afwijking van het normaal was een maisveld omringd door net even een andere soort zonnebloemen. Ook mooi.
zonnebloem
In een compleet groen weiland stond een enkele paarse bloem te bloeien. Erg opvallend, alles groen, groen en deze eenling viel direct op, paars uittorent boven al dat groen. Ik heb geen idee was dit voor soort is en wie het weet mag het zeggen. Update: volgens een reactie van Pietsje is het een Groot kaasjeskruid.
eenzame plant in weiland
Aangekomen bij de Doktersheide onder De Tike ben ik naar de kijkhut aan de oever van de Leijen gelopen. Dat viel nog niet mee want het paadje is compleet overgroeid met riet en je moet je echt een weg door dat riet banen. Op de Leijen zelf had de wind vrij spel en enkele vissers hielden het scholekstereilandje bezet. Veel vogelleven was er dan niet te bekennen. in de verte dobberden een paar Futen, die zo nu en dan compleet achter de golven verdwenen.
Fuut
Eentje speelde denkelijk zeilbootje door z’n achterpoot af en toen omhoog te houden. Het hielp want hij dreef veel sneller af dan de tweede.
Fuut
Terug bij de parkeerplaats ben ik het daar vrij nieuwe kunstwerk maar eens gaan bekijken.
de boom van De Tike
Het geheel is bedacht en gemaakt door inwoners van de Tike en voorzien van een bordje met de tekst Grutsk (Fries voor Trots). Uit een lang gedicht, ook daar aanwezig, blijkt dat de dichter een heftige groene droom had, die hij ’s morgens na het eerste bakje koffie nog niet was vergeten. Bomen zijn harde werkers in de natuur. Onderweg naar het werk met de auto zag hij dat er bomen waren afgezaagd, het was een kale boel geworden. Een van die bomen is daarna gebruikt om het kunstwerk te maken als ode aan bomen, men is er “Grutsk” op.
grutsk De Tike
Op het bordje staan dorpswapen en -vlag van De Tike afgebeeld. In het dorpswapen van boven naar beneden de kleur rood voor de heide die je vroeger bij De Tike vond. De zilveren punten staan voor de plaggenhutten die ooit in de heide stonden met daarin de ploeg die is gebruikt om de heide te ontginnen en het groen onderaan met daarin een pompeblêd staan voor de huidige groene weilanden rondom De Leijen. Vanuit historisch perspectief gezien zou ik mede gelet op de vorm het kunstwerk dan eigenlijk “De Heidebezem” willen noemen, die zal men ongetwijfeld in hun hutjes op de hei hebben gemaakt en het zijn ook puike bezems om een schaatsbaan op de Leijen te vegen, als dat ooit weer gaat gebeuren.
de boom van De Tike
Het kunstwerk staat aan ene kant met de “poten” in stekelplanten. Op die stekels zaten tientallen lieveheersbeestjes.
compilatie Veelkleurig Aziatisch Lieveheersbeestje
Van de vaakst voorkomende kleurvormen heb ik bovenstaande fotocompilatie gemaakt, allemaal Veelkleurig Aziatsche Lieveheersbeestjes.
GEERT SINES 
Recente reacties