“slobberende” Slobeend
Fotografisch gezien ben ik nog steeds in de Surhuizumer mieden. Behalve de weidevogels kreeg ik daar ook nog enkele watervogels voor de lens. Slobeenden, een woerd en een vrouwtje, een stel dat redelijk dichtbij in een sloot aan het foerageren was. Ik vind ze opvallend, deze eenden. Als er een vogelorkest zou bestaan dan zat deze soort gegarandeerd in de trompet-sectie. Ze hebben in verhouding tot andere eenden een erg grote toeter. Het vrouwtje hieronder heeft geen opvallend verenkleed, maar desondanks is het een mooie vogel.
Je ziet ze heel vaak met de snavel half onder water door het water schuiven, op zoek naar aan de oppervlak levend voedsel. Maar, zoals hier, steken ze ook vaak hun kop in het water. Echt grondelen zoals de Wilde eend doen ze niet, het blijft bij de kop onder water steken. In prachtkleed heeft de woerd allerlei kleuren,
waarbij, naast de grote toeter, vooral de gele ogen opvallen. Afhankelijk van de lichtinval is hun kop zwart, blauwachtig of groenachtig gekleurd. In de flank hebben ze ook nog een blauwe vlek, maar dat is op deze foto’s niet goed zichtbaar.
Ook van deze beide eenden heb ik een filmpje van ongeveer 1 minuut gemaakt, ook weer in HD kwaliteit (tandwieltje rechtsonder).
Op de achtergrond nog steeds de kakafonie van vogelgeluiden, wat het allemaal heel gezellig maakte.
De glimlach en de balts
Het zal me toch niet weer gebeuren, dacht ik, een week zonder weidevogels. Daarom ben ik naar de Surhuizumer mieden gereden, daar ben je redelijk zeker van de aanwezigheid van weidevogels en meer. Deze keer heb ik een filmcamera meegenomen en was van plan vanaf het uitkijkplatform het een en ander te filmen. Maar eerst viel mijn oog op het informatiepaneel dat in het platform staat. Daar kun je zien welke vogels daar zoals kunnen voorkomen. Er blijkt daar een onbekend soort te zitten, de Gaaspieper. Overigens staat de tekst onder een foto van een Graspieper.
Een typefoutje waar men bij het maken en drukken overheen gelezen heeft. Heel herkenbaar die typefoutjes. Op een monitor lees ik zelf zomaar over m’n eigen typefouten heen er kom er meestal veel later achter dat er iets niet goed staat. Bovendien heeft de spellingscontrole soms ook een eigen wil. Het ontlokte bij mij een glimlach.
Gelukkig, er waren veel weide- en andere vogels aanwezig. Mooi om te horen, allerlei bekende vogelgeluiden door elkaar heen. Zo zie en hoor ik het graag. In eerste instantie heb ik me gefocust op de ruim aanwezige Tureluurs. Twee vielen er vooral op omdat ze elkaar voortdurend aan het “bestoken” waren, de een liet de ander niet met rust. Al gauw bleek dat meneer Tureluur het één en ander in de zin had. Hij vertoonde baltsgedrag. Daar heb ik een filmpje van kunnen maken, zij het wel op eigenlijk een te grote afstand zodat ik de digitale zoom moest gebruiken. Daar wordt de kwaliteit niet beter van, maar ja, je moet wat.
Ik weet niet waar de soortnaam Tureluur vandaan komt, maar van dit baltsgedrag van het mannetje zou je bijna tureluurs worden. Op HD kwaliteit (tandwieltje rechtsonder) is het filmpje in de naar omstandigheden best mogelijke kwaliteit te zien. Het filmpje gevat veel windgeruis maar daar dwars door heen kun je de kakafonie van allerlei vogelgeluiden duidelijk horen.
En de winnaar is ……
Een Grote Bonte Specht is druk bezig om voor mijn huis in de daar aanwezige bomen een nestplaats te maken. Ze heeft van de tien hier door de gemeente opgehangen nestkastjes al bij vier stuks geprobeerd de invliegopening te vergroten. Eerst was ze vlak voor m’n huis bezig, aan de overkant van de straat. Op enig moment is ze daar toch weer mee opgehouden, het metalen plaatje ter bescherming van de vliegopening zat duidelijk in de weg. Als commentaar op een eerder gepubliceerd filmpje dat ik van het hakwerk maakte schreef Jetske dat deze doorzetter eigenlijk wel een nestkastje zonder metalen plaatje verdiende. Dat plaatje is door de fabrikant speciaal geplaatst om kraakwerk door spechten en eekhoorns te voorkomen. Een paar dagen later was mevrouw al weer bezig met een ander nestkastje, iets verder van m’n huis. Dat proces heb ik af en toe gefilmd en het leverde me bijna anderhalf uur film op.
Steeds weer dacht ik: “Stop er maar mee, je komt er toch niet in”. Dat was buiten de waard gerekend want na tien dagen hakken triomfeerde de specht. Ja …, de winnaar was de specht.
Specht kraakt nestkastje
Al dat hakwerk heb ik samengevat in een filmpje van ruim twee minuten. Onder steeds verschillende lichtomstandigheden en met soms een vervaarlijk heen en weer waaiende boom. Van het begin van het hakwerk heb ik hier al eerder een filmpje laten zien en daarom heb ik de scenes in het begin van de film erg kort gehouden. Later in het filmpje worden de scenes wat langer.
Het filmpje is in HD kwaliteit te bekijken via het tandwieltje (rechtsonder in het filmpje).
Of dit nu het nest van deze vogel in het komend voorjaar wordt, dat is nog de vraag, ik heb haar (of misschien toch een andere specht) ook al weer bezig gezien bij een ander nestkastje. Als dat niet gebeurt is dit filmpje de afsluiting van een serie van drie. Als dit gekraakte nestkastje wel in gebruik wordt genomen komt er misschien in het voorjaar nog wel weer een vervolg op dit bericht. Afwachten maar. Wel leuk om te zien, niet opgeven, gewoon doorgaan, door blijven hakken. Ik heb ik in die 10 dagen wel bewondering gekregen voor deze mevrouw Specht, een echte doorzetter.
GEERT SINES 
Recente reacties