Majestueus afscheid
Er is een tijd van komen en een tijd van gaan. Zeker voor de koning van het weideland, de Grutto. Voorlopig zijn ze hier weer klaar en trekken ze zich terug in hun winterresidentie, ergens in Afrika. In de korte periode dat ze in Nederland zijn laten ze zich wel zien en horen.
Het is eind juli en nergens kon ik nog een Grutto ontdekken, een teken dat ze werkelijk afscheid hebben genomen.
Bij zo’n afscheid hoort een koninklijke uitstraling, het moet een majestueuze uittocht zijn. Daarom deze twee foto’s, beter kan ik deze mooie vogel niet laten zien.
Goede reis en hopelijk tot volgend jaar.
Het is al weer bijna augustus en dan is er op dit weblog altijd een plaatsje voor een bloemetje. Deze keer een Klokjesgentiaan, een prachtig blauw accent gevend aan het landschap.
_________________
Hieronder zal wordpress wel weer een stapel advertenties plaatsen. Daar ben ik niet voor verantwoordelijk. Daar weer onder kunt u reageren en dat hoort dan wel weer bij dit bericht.
_______________________________
De opschoners
Een aantal weken geleden, nog niet eens zo lang terug, reed ik langs de N381 ter hoogte van het Wijnjeterper schar en daar bloeiden toen honderden en meer orchideeën.
Afgelopen week reed ik weer langs dezelfde plaats. Daar werd gemaaid. Bovendien waren er enorm veel ooievaars in het gemaaide deel actief. Op deze foto staan ze lang niet allemaal.
Verderop liep er nog een heel stel, het waren er in totaal meer dan dertig, ik heb ze niet eens allemaal kunnen tellen.
Ze hadden een “opdracht”, namelijk het veld opschonen. Je kunt wel zeggen dat in korte tijd de biodiversiteit in dat gebied tijdelijk ernstig terug liep. Alles wat ook maar enigszins eetbaar was verdween in die grote snavels.
Even stilstaan om van vlakbij op de foto gezet te worden zat er deze keer niet in. Niet omdat dit voor die vogels zo’n groot probleem was, maar de maaitractor was intussen verderop aan het werk en daar was het meest verse voedsel te halen.
Dus dan maar op de vleugels er naar toe.
Opschonen, dat kunnen ze, die ooievaars, alles gaat erin. De onderstaande had een mol te pakken, hap slok weg.
Ze hebben goed hun best gedaan, maar er zal ook nog wel wat zijn overgebleven. Maar hoe dan ook, als deze vogels in zo’n grote groep langs komen dan kun je wel zeggen dat het veld flink is opgeschoond.
__________________________________________
Hieronder zet wordpress waarschijnlijk weer veel reclame, daar ben ik niet voor verantwoordelijk
Helemaal onderaan staat de mogelijkheid om op dit blog te reageren.
Bloedcicade & gefloeps
De bloedcicade, wie kent hem niet zou ik zeggen. Dat is echter relatief, zo vaak zie je hem niet. De nimf van deze soort leeft onder de grond in een schuimpakket en die krijg je dus bijna nooit te zien. Alleen het imago komt boven de grond en dan niet erg lang, dus om het te zien moet je wel net op het juiste moment daar zijn.
Bovendien, zodra ze gevaar bespeuren gaan ze er met een grote sprong vandoor en dan ben je ze meestal kwijt ergens in het struikgewas. Ze kunnen wel vliegen die bloedcicades maar dat doen ze alleen maar om een plek met beter voedsel te zoeken. Bij deze moest ik ook opschieten want hij kroop weg achter de stengel en toen ik dat probeerde te volgen ….. floeps …..weg ….
Heel anders reageerde onderstaand insect, het drukte zich plat tegen de tak. Het is een vlieg, maar ik heb geen idee welke.
Tenslotte nog als afsluiting van deze week de ogen van een goudvlieg.
Zo’n bloedcicade is snel weg bij gevaar en als je net als deze Goudvlieg “duizend” ogen hebt zal een dreiging je ook niet gauw ontgaan. Dat gebeurde dus ook, evenzo floeps … en een leeg blad beleef achter. Tijd voor mij om aan de koffie te gaan na al dat gefloeps.
GEERT SINES 
Recente reacties