Nieuwe wantsen
De wantsen komen ook allemaal weer tevoorschijn. Eigenlijk zijn ze daarmee nieuw in een seizoen. Maar sommige soorten overwinteren in de bodembedekking, helemaal vers zijn ze dus ook niet allemaal. De onderstaande liet zich duidelijk zien, het is een bekende wants, de Zuringwants.
Je verwacht hem dan op zuring, maar het stuifmeel van deze plant vond hij ook erg lekker. Het levert wel een mooi plaatje op, een wants die bijna “verdrinkt” in een gele bloem.
Nog zo’n bekende wantsensoort is de Groene stinkwants. ’s Winters zijn ze veel donkerder gekleurd, zodat ze dan minder opvallen in de bodembedekking. Ook weer present dus en met groene kleur.
Allemaal bekend spul. Maar toen de onderstaande. In eerste instantie kon ik met geen mogelijkheid een soortnaam voor deze jongen bedenken. Het achterlijf doet sterk denken aan dat van een mier. Gelet op z’n gele dwarsstrepen heb ik het gekscherend eerst maar gehouden op “politiemier”. Maar z’n kop is totaal anders en die lange sprieten horen in het algemeen ook niet bij een mier. Uiteindelijk werd het me toch duidelijk. Dit is een nymf van een Geribde prachtblindwants.
Z’n wetenschappelijke naam is Rhabdomiris striatellus en hij wordt ook wel Miris striatus genoemd. Deze is in elk geval wel vers. Uiteindelijk zal hij er zo ongeveer gaan uitzien zoals op de foto hieronder, het imago. Het gele vlak op het halsschild is vaak alleen maar een geel rondje.
Hem / haar staat nog een behoorlijke transformatie te wachten dus.
Veel geel
In het begin van de afgelopen week was het echt mooi buiten. Nog niet overal is gemaaid en dat levert soms fel gekleurde weilanden op, waarin onderstaand weiland vol stond met boterbloemen, daarachter een strook met zuring en daarachter weer boter- of paardenbloemen. In de boterbloemen liep jongvee. Ze vertikten het om de kop even omhoog te doen voor een nog mooiere foto, maar dit was mij op zich al wel mooi genoeg.
Bij zoveel geel hoort natuurlijk ook een geel vogeltje. Deze keer hoefde ik niet lang te zoeken. Een Gele kwikstaart stond mooi te wezen op een paal. Ook mooi,
maar dat kon ook nog net even mooier toen hij zijn kop een beetje draaide en er een lichtpuntje in zijn oog verscheen.
De bovenstaande is een mannetje en hij valt op door zijn felgele borst. Bovendien valt ook die lichtgekleurde brede wenkbrauwstreep op. Die streep had ik ook even nodig bij een vogeltje aan de andere kant van de weg met een veel minder fel gekleurde borst. Eigenlijk zag ik daar niets van maar die wenkbrauwstreep was duidelijk, ook een Gele kwikstaart, nu een vrouwtje.
Op de foto hieronder kun je nog net iets van die bleekgele kleur zien bij het begin van haar poten.
Het was weer mooi, gele velden en een geel vogeltje, echt voorjaar, genieten maar.
Ook nieuw
Het weer was goed in de afgelopen week op een klein regenbuitje na. Dus ging ik weer op fotojacht naar nieuwelingen in de natuur. De zoektocht leidde eerst tot de “vangst” van een Vuurjuffer, rood met zwarte poten en dat in het begin van het vliegseizoen, altijd of de eerste of één van de eerst vliegende soorten juffers in het voorjaar.
Stilletjes had ik de hoop nog ergens een libel te kunnen “verschalken”. Eerst leek dat er niet op, er vlogen wel een aantal rond, maar die hadden geen poseren in de zin, ze waren duidelijk op jacht. Ik had de hoop al opgegeven, toen er hoog in een struik toch nog een Smaragdlibel hing. Normaal zou ik hem daar niet hebben gezien, maar z’n vleugels glinsterden dermate in de zon dat hij ineens, toen het licht uit de goede hoek kwam, wel opviel. Hoog in de struik, dat werd fotograferen met de camera boven het hoofd en dan maar een foto maken op de gok. Ik heb wel 50 foto’s gemaakt en slechts een paar hadden een redelijk resultaat.
Zij die dit weblog al langer volgen weten dat ik het liefst de libellen zodanig vastleg dat de facetogen herkenbaar zijn. Dat zat er deze keer met die gok-fotografie niet in, ik was al blij dat de libel redelijk op de foto stond. Maar ik kreeg een onverwachte tweede kans, niet met een libel, maar met denkelijk een Grote dansvlieg.
Hij is een stuk stuk kleiner dan zo’n libel, maar bij deze lukte het wel de facetogen vast te leggen.
Tenslotte nog een andere “nieuweling” in het veld, een Salomonszegel. Een plant van de schaduw of halfschaduw op bosgrond. Heel vaak zie ik hem niet. Opvallend vind ik altijd die “rijtjes” bloemetjes die aan de steel hangen.
De plant bevat gif, dus je moet niet van de blauwe bessen eten die er in de herfst aan groeien op de plaats van de bloemetjes. Vogels eten die bessen overigens wel en poepen de zaden weer uit, met dus daar alvast een laagje mest omheen, zodat ze een goed begin hebben na het uitzaaien.
Dus toch weer een aantal nieuwelingen, het wordt momenteel met de dag mooier in de natuur.
GEERT SINES 
Recente reacties