Greta de Oeversnip
Het weer leek in de afgelopen week mooi genoeg om weidevogels in de Mieden te mogen verwachten. En ja hoor …., de Koning van de Weidevogels was daar ook aanwezig. Mooi dat ze weer terug zijn en mooi om te zien. Een beetje inherent aan het gebied is dat de vogels bijna alleen maar tegen een rommelige achtergrond kunnen worden gefotografeerd.
Terwijl ik bezig was reed er een auto met een buitenlands kenteken voorbij, zeer waarschijnlijk Duits, maar ik concentreerde me toch meer op de vogels.
Later zat ik te denken: als Nederlander zag ik een Grutto, als Fries een Skries, de Engelsen noemen hem Blacktailed-Godwit of gewoon Godwit, maar wat zou een Duitser voor soort vogel zien? Ik wist het niet en heb het dus maar opgezocht. Ze noemen de vogel daar Uferschnepfe en in het platduits ook wel Greta. Als je Uferschnepfe letterlijk vertaald kom je in het Nederlands uit op Oeversnip. Het lijkt wat ongebruikelijk, maar deze naam werd hier vroeger ook wel gebruikt voor de Grutto. In Limburg en in de Zaanstreek wordt deze soort kennelijk nog wel zo genoemd. Daar was ze dus, Greta de Oeversnip.
Dat we nog in een overgangsperiode van winter naar zomer zijn bleek wel, want er waren ook nog wintergasten zoals deze Wintertaling in het gebied aanwezig. De onderstaande zat het dichtstbij, wel een beetje verstopt.
Zij zullen binnenkort wel weer vertrekken, maar de Grutto gaat voorlopig het gebied weer opvrolijken. Welkom Greta alias Limosa Limosa, dan ik het voor iedereen duidelijk.
Voorjaars gefladder
De zon schijnt uitbundig en dan is het wachten totdat de overwinterende vlinders tevoorschijn komen. Bij mij was dat allereerst deze Dagpauwoog, die een plekje op de schutting had gevonden buiten de straffe en redelijk koude wind om even op te warmen. Niet de mooiste ondergrond voor een natuurfoto, maar ik moest het er mee doen. Mooi dat ze zich weer laten zien.
In het veld op een nog kale achtergrond zat een Citroenvlinder. Ook zo’n overwinteraar. Denkelijk is dit een mannetje.
Want de beide geslachten van deze soort hebben een verschillende kleur. het mannetje is geler dan het vrouwtje. Als de volle zon er op schijnt lijkt zo’n vrouwtje vaak verdacht veel op een Koolwitje. Maar omdat het nog zo vroeg is, te vroeg voor witjes, is dit hieronder onmiskenbaar een paartje Citroenvlinder.
Verder was het de week van het Saharazand. De lucht kleurde geel tijdens een zonsondergang. In de nacht daarna regende het een klein beetje en de volgende morgen had ik kunnen autowassen. Voorlopig maar even niet, al dat zand werkt als schuurpapier.
Het laat wel zien hoe klein onze wereld eigenlijk is en dat benauwd mij wel eens, zeker momenteel. Maar gelukkig, dat gefladder in het vroege voorjaar is dan weer een lichtpuntje, toch weer een nieuw begin.
O E is d’r
Nee, dit geen uitspraak analoog aan “ie bint d’r” dat zal verderop wel blijken. Eerst bevind ik me nog even tussen de grote vogels in het wildland. Zoals deze Grauwe Gans, met zoals ik het altijd noem een oranje wortel voor de kop. Alleen al daaraan kun je hem herkennen.
Vergezeld van een aantal Kolganzen, die overigens een stuk kleiner zijn dan die Grauwe ganzen. Het is wel duidelijk waar hun naam vandaan komt met die witte kol op hun voorhoofd. Bij de vogel hieronder kun je ook goed de brede donkere banden op z’n buik zien, waardoor je ook deze soort in de vlucht altijd wel kunt herkennen.
Maar ik kwam niet voor de ganzen. Ik hoopte ergens een Kievit of mogelijk zelfs wel een Grutto te kunnen ontdekken. Dat leek eerst niet te gaan gebeuren. Het leek bij alleen ganzen te blijven. Maar eindelijk, daar was dan toch die Kievit. Hij bleef onverstoorbaar met de rug naar mij toe staan. Nou, op zich is dat niet erg, want daarmee kon ik zijn iriserend verenpak eens goed vastleggen en bovendien kwam de structuur van de dekveren op de rug ook nog eens goed in beeld. Gelet op z’n lange kuif moet dit wel een mannetje zijn, op z’n Frysk is het dan een “âld hei”.
Gelukkig was er ook nog eentje die zich beter liet zien, voorzien van kortere kuif en dat zal dan wel een vrouwtje zijn geweest. Deze was geringd, maar die ringen kon ik in eerste instantie niet goed aflezen.
Na enige tijd kwamen die ringen toch beter in beeld, een witte ring met O aan de rechter poot en een ook witte ring met E aan de linker poot. Vandaar dat ik deze maar even OE heb genoemd
en tevens een blikken ring onder aan de linker poot, maar die kon ik niet goed aflezen. De kenners zullen wel weten om welke vogel het hier gaat.
Dat is een brug te ver voor mij, ik was vooral blij dat deze O E zich liet zien, het weidevogelseizoen is begonnen. O E is d’r bij.
GEERT SINES 
Recente reacties