Dreigende wolken, maar met lammetjes
Het is maar goed dat ik vorige week wat extra foto’s had gemaakt want in de afgelopen week wilde het niet echt lukken. Het was waarschijnlijk de donkerste week tot nu toe in dit jaar. Maar een week eerder reed ik door het landschap en zag dat er zich in de verte een forse regenwolk aan het ontwikkelen was.
Bovenaan de wolk ontwikkelde zich een soort van coronakapsel. Hoe deze wolkensoort precies heet weet ik niet, wel is te zien dat het aan de linkerkant op de foto aardedonker werd. Dat heb ik gemerkt, binnen 5 minuten regende het pijpenstelen, de bocht linksaf bracht me precies onder de wolk.
Maar net zo snel als de regenwolk kwam was hij ook weer verdwenen. Ik ben doorgereden en een paar kilometer verderop had het zelfs niet geregend. Daar liepen een heleboel lammetjes in het veld.
Niet meer piepjong, ze zullen de eerste weken wel in een stal hebben verbleven en konden nu naar buiten. Moe schaap hield de boel wel goed in de gaten. Altijd leuk, die dartelende lammetjes. Zeker als het de eersten zijn die in een nieuw jaar tevoorschijn komen.
De ene na de andere bui kwam echter langs. Bij eentje lukte het om een jakobsladder vast te leggen. Jakobsladder, dat is de naam die ik al jarenlang gebruik voor lichtstralen van boven naar beneden. Anderen noemen dit een zonneharp. Als de stralen van beneden naar boven lopen noem ik het een lichtorgel. Maar dit was duidelijk een jakobsladder. Ook mooi om te zien.
Als zo’n bui dan is gepasseerd heb je kans om een regenboog te zien aan de achterkant van de bui, zeker als de zon daar weer fel schijnt.
Het was een ritje met van alles wat, vorige week al drie soorten zwanen, nu donkere wolken, waarvan eentje met coronakapsel, lammetjes, een jakobsladder en een regenboog. Zo gevarieerd kan het buiten zijn, ook in januari.
____________________________________________________
Tenslotte de resultaten van mijn tuinvogeltelling van vandaag:
Achtertuin 09:30-10:00 uur: geen enkele vogel. Wel prominent aanwezig een zwarte kat.
Voortuin 10:00-10:30: Drie Gaaien en een Merelman die blaadjes aan het omkieperen was.
Teleurstellend, maar het waaide zeer stevig, misschien was dat mede de reden voor zo weinig vogels.
Drie soorten zwaan
Het werd een veldtocht met twee gezichten, dan weer scheen de zon fel, dan weer was het ontzettend donker en regende het of er viel natte sneeuw. Het moeilijkste deel qua lichtomstandigheden volgt hieronder. In een weiland liepen een groot aantal zwanen, de meesten ver van de weg verwijderd, maar enkelen waren fotografeerbaar. Zoals de onderstaande Knobbelzwaan die gras aan het eten was. Zijn wetenschappelijke naam is Cygnus olor, in het Fries is het Knobbelswan.
Snavels vol gras werden naar binnen gewerkt.
Daar vlak bij liepen enkele zwanen van twee andere soorten, de Wilde zwaan, ofwel Cygnys cygnus en in het Fries Kloekswan en de Kleine zwaan, Cygnus bewickii in het Fries Lytse swan. Beiden hebben ze een gele vlek op de snavel en de Kleine zwaan is logischer wijze kleiner dan de Wilde zwaan. Beide zijn het wintergasten. De Wilde zwaan is hier redelijk vaak te zien in de winter, de Kleine zwaan veel minder vaak.
Hieronder staan beiden naast elkaar. Behalve de grootte is de lengte van de gele snavelvlek bepalend voor de soort. Bij de Wilde zwaan, hieronder op de foto achteraan staand loopt dat geel voorbij de neusgaten. Bij de Kleine zwaan, hieronder vooraan staand, is dat geel op de snavel veel korter en het loopt niet voorbij de neusgaten. Als je even niet oplet kijk je er zo overheen.
Ook werd het verschil Knobbelzwaan en Wilde zwaan goed duidelijk toen een drietal Wilde zwanen langs een Knobbelzwaan liepen. De Wilde zwanen ogen veel slanker en ze zijn ook lichter dan de Knobbelzwaan. Zij moeten immers nog helemaal op de vleugels terug naar Noord Scandinavië en Noord Rusland naar hun broedgebieden. Dan is dik en zwaar niet zo handig. Knobbelzwanen blijven hier, vliegen af en toe wel een stukje, maar dan kun je horen dat ze het daar zwaar mee hebben.
Als laatste een foto van de drie wandelende Wilde zwanen.
Je komt aanrijden, denkt dat er een heleboel Knobbelzwanen in een stuk wei lopen, maar bij nader inzien blijkt dat er op die honderd vierkante meter maar liefst drie soorten zwanen rondlopen, toch wel verrassend. Dat gaf wel een goed gevoel, ondanks dat het weer daar even slecht was. De zonnige beelden gemaakt tijdens de veldtocht volgen op een later tijdstip.
Stille januari
’t Moet bekennen dat de maanden januari en februari voor mij niet het meest aantrekkelijk zijn in de natuur. Jawel ……, hier en daar lopen de weilanden vol met ganzen. Ook zijn er altijd de kraaien en de reigers, maar het is vaak onder slechte lichtomstandigheden. In de afgelopen week kwam daar ook nog de dikke mist overheen. Reden om geen peperdure brandstof te verspillen aan nutteloze reisjes.
Dan ben je blij dat er thuis af en toe nog wel wat reuring is. Zoals de onderstaande Gaai die eens over de schutting van de nieuwe buren kijkt. Niets te zien, de vorige voerden nog wel eens.
Ondanks dat het een schreeuwlelijk is blijft de Gaai een mooi gekleurde vogel. Hieronder heb ik hem in een kader gezet om de achtergrond wat rustiger te maken.
Maar in januari heb je altijd wel dat lichtpuntje, de bloeiende Hazelaar. Piepklein zijn die rode bloemetjes. Dat betekent al weer vroeg opletten met stuifmeel, want ze bloeien niet voor niets, ze proberen dat reeds aanwezige stuifmeel te vangen, zeker als de zon eens schijnt. Echt veel hulp van bijen en hommels hebben ze nog niet.
De vroege bloei wordt wordt vaak vanuit klimaatverandering en opwarming verklaard, maar bij mijn weten en zolang ik me kan herinneren bloeien deze struiken altijd al vanaf half december.
Ja …., het is momenteel zoeken naar beelden in de natuur, het is gewoon weer de stille januari.
GEERT SINES 
Recente reacties