Gevarieerd voorjaar
Van alles wat deze keer. Een verzameling foto’s gemaakt een beetje eerder in het voorjaar. Zelf heb ik me in de afgelopen week vooral bezig gehouden met het opbouwen van immuniteit en het daarom vrij rustig gehouden. Dat is toch wel een gevecht dat plaatsvindt in je lijf en dat was merkbaar. Het was verder een week met veel variatie in het weer. Zon, regen, stortbui, bewolkt, sterke wind, alles op een hoop. Op het moment dat ik dit bericht schrijf schijnt hier de zon, maar tegelijkertijd klinkt duidelijk op de achtergrond het gerommel van onweer. Erg gevarieerd allemaal. Zo is het in het voorjaar ook in de natuur.
Op het eerste gezicht leek het alsof er een bloem aan een Hulst groeide. Dat is echter niet het geval. Wat je hier onder ziet zijn verse bladeren aan de Hulst, een verschijnsel dat je alleen in het voorjaar even ziet.
De bloemetjes aan de Hulst zijn er echter ook wel, maar veel kleiner, hieronder nog in bolletjes verstopt.
Wie zich ook liet zien en fotograferen was een Zuringwants, een vrij algemene wants. Er is nog zo’n bruine soort, de Snuitkeverwants. Die heeft wat meer gele vlakken in de randen van het achterlijf en meer geel aan de poten, maar vooral gele uiteinden van de antennes. Bij deze zijn die uiteinden zwart, want hem duidelijk een Zuringwants maakt.
Ik heb geprobeerd deze van heel dichtbij te fotograferen. Dat is bijna goed gelukt, je kunt redelijk goed zien dat het lijkt alsof de voorkant van deze wants met zandkorrels is bestrooid.
Hoogtepunt was wel deze Meikever. Ze zijn overdag niet zo erg actief en goed benaderbaar. De onderstaande was qua “beharing” al flink gesleten.
Een andere was nog meer behaard en minder “afgesleten”.
Dit is maar een greep uit de foto’s die eerst zijn blijven liggen. Als het gevecht om immuniteit een beetje is afgelopen hoop ik er weer meer op uit te gaan en nog veel meer variëteit in de natuur vast te leggen.
Kleintjes
Wie het kleine niet eert ……. (etcetera) luidt het spreekwoord. Het is daarom vandaag dat ik vooral de kleine kruipers (vliegers) aan bod laat komen. Het zijn bladhaantjes en snuitkevers en ze zijn in het algemeen niet langer dan een centimeter, soms zelfs veel korter. Aan namen heb ik me deze keer maar niet gewaagd, er zijn zoveel verschillende soorten en ze lijken vaak ook nog eens op elkaar. Daarom vind ik bladhaantje of snuitkever vandaag voldoende. Aan het exemplaar hieronder, die vrolijk rondkroop op een blad kun je in vergelijking met dat blaadje zien hoe klein ze zijn.
Hieronder eentje met dezelfde kleuren, maar met veel meer stippen, dat maakt determinatie soms ook zo moeilijk, je vergist je in de telling, of de vlekken zijn nog niet helemaal ingekleurd.
Bij snuitkevers heb je hetzelfde probleem, allerlei kleuren en stippen.
De hieronder staande heeft dan wel ongeveer dezelfde kleuren maar is stiploos, deze heeft meer donkere strepen. Eigenlijk is het de schildkleur die je ziet, met boven op het schild een soort van gekleurde schubben. Als die schubben loslaten krijgt hij weer een totaal ander uiterlijk. Helaas wilden deze twee exemplaren hun snuit niet zo goed laten zien.
Het bladhaantje hieronder vind ik zelf de mooiste van de gevonden exemplaren. Rood doet het goed bij mij, maar of het ook de meest veilige kleur is in de natuur?
Dit zijn twee foto’s van dezelfde soort.
Ze zullen er het hele seizoen door wel zijn, maar ze vallen me meestal alleen maar op in het voorjaar. Want dan steken ze nog af bij het verse groen. Klein maar fijn, ze horen er ook bij.
Verstoppertje
Schutkleuren, voor dieren in de vrije natuur van levensbelang. Er lopen en vliegen zoveel rovers rond dat onzichtbaarheid of minder zichtbaarheid behoorlijk kan helpen om te overleven. Vandaag een aantal van die verstoppertje spelers. Eerst een Groentje (Callophrys rubi), overigens behorende tot de familie van de blauwtjes. Dit vlindertje blijft lang op z’n schutkleur vertrouwen en vliegt pas weg als je dicht in de buurt komt. Ze keren vaak terug naar dezelfde plaats, dus even wachten en hup ….., daar is hij / zij weer terug. En zeg nou zelf, vanuit de verte gezien lijkt hij net een vers blaadje.
Groentje
Als de zon dan even wegvalt lijkt de kleur van zo’n Groentje mee te veranderen, maar nog steeds lijkt hij op een groen blaadje.
Groentje
Nog zo’n “verstopper” is de Groene stinkwants (Palomena prasina). Als je even niet oplet zie je hem helemaal niet zitten op zo’n groen blad.
Groene stinkwants
Hij wordt ook wel Groene schildwants genoemd. Ik vind het altijd mooi, die vele putjes in het schild te zien. Deze wants gaat zelfs zover dat hij in de winter van kleur verschiet. Dan neemt hij een donkerbruine kleur aan, die valt minder op in de winter.
Groene stinkwants (detail)
De laatste foto van vandaag betreft niet een echte schutkleur. Deze vlinder had zich neergevlijd in de rond gebogen blad. Het is alsof de vlinder in een kuil ligt, dan ben je in elk geval vanaf drie zijden niet zichtbaar.
Gestippelde oogspanner
Met zo’n kuil zou je, zeker in de zomer in de zon, een duitse naam verwachten. Maar hij heet gewoon de Gestippelde oogspanner (Cyclophora punctaria). Het is een nachtvlinder die ’s nachts actief is, overdag doet hij niet zoveel. Zoals deze alleen maar in z’n “kuil” liggen en zo mogelijk van de zon genieten.
Een kuil heb ik niet thuis, maar ik ga zeker ook in de komende week van de zon genieten.
GEERT SINES 
Recente reacties