Voorjaarsboden
Er kan veel veranderen in een dikke week tijd. In het vorige blogbericht liet ik hier nog sneeuwfoto’s zien. Nu, een week later, na een supersnelle dooi, zijn de voorjaarsboden al weer aan de beurt. Want die waren duidelijk aanwezig in het veld in de afgelopen week. Maar eerst nog even terug naar die stevige vorstperiode. Dat heeft wel z’n invloed gehad. Het gras kwam hier en daar redelijk geel onder de sneeuw vandaan. Dat laat onderstaande foto wel zien, waar een Grote zilverreiger in zo’n geel veld staat.
Grote zilverreiger
Over naar de voorjaarsboden. Dan denk je in eerste instantie natuurlijk aan sneeuwklokjes. Een plantensoort die hier van oorsprong niet thuishoort, maar volledig is “ingeburgerd” en vaak ergens verwilderd opduikt in bermen en weilanden, meestal heel vroeg in het seizoen. Zo ook de onderstaande, ze stonden ergens in de “wildernis” ver van welke bewoning of tuin dan ook. Dit is het meest algemene sneeuwklokje de Galanthus nivalis.
Sneeuwklokje Galanthus nivalis
Er zijn overigens meer soorten, maar bovenstaande komt veruit het meest voor in het wild. Eerst wilde ik gewoon doorgaan, het sneeuwklokje is zo algemeen dat ik er meestal geen aandacht aan besteed. Maar iets weerhield me deze keer. Mijn oog viel “toevallig” op een geel exemplaar tussen al die groene. Eigenlijk dacht ik dat deze nog niet op kleur was, mede als gevolg van de winter. Maar er blijkt wel degelijk een geelgekleurde variëteit van dit sneeuwklokje te bestaan.
Sneeuwklokje Galanthus nivalis “Primrose Warburg”
Naar de ontdekster heeft men deze kleurvariëteit Galanthus nivalis “Primrose Warburg” genoemd. Tja, dan staat er ineens zomaar een Primrose Warburg verwilderd in het veld, het was toch wel goed om even stil te staan. En maar weer door, op zoek naar voorjaarsboden.
Kievit
Het ontdekken van een Kievit viel nog niet mee, ik heb er welgeteld eentje gevonden, die ook nog niet wilde meewerken aan het maken van een foto door zich min of meer achter een polletje te verschuilen. Maar het bewijs is er, er zijn Kieviten in de broedgebieden aangekomen.
Graspieper
Maar het mooiste blijk van terugkerende vogels waren toch wel een aantal Graspiepers. Hoewel ik er ook nog eentje in december heb gezien was dit verse aanvoer. Ik heb diverse exemplaren gezien in een paar uur tijd.
Graspieper
We zijn los, het voorjaar is voorzichtig begonnen, mooi om weer mee te maken.
Winterse nabrander
Een enkele dag nadat hier de laatste sneeuw van een sneeuwduin in m’n achtertuin is verdwenen en we binnenkort overgaan naar voorjaarstemperaturen kom ik hier nog met een winterse nabrander. Eerst van Wilde zwanen, in het Frysk de Kloekswan. Je ziet hier soms een groot aantal zwanen bij elkaar in een weiland. Bijna altijd zijn het alleen maar Knobbelzwanen. Maar onder winterse omstandigheden, alleen dan, moet ik altijd even opletten. Want dan kunnen er ook Wilde zwanen tussen zitten. Je kunt er zomaar aan voorbij gaan, denkend dat het hun neefjes met de knobbel zijn. Maar in dit geval vielen ze me wel op.
Wilde zwaan
Met hun gele vlek op de snavel. Dan is het altijd ook nog even opletten of het echt wel Wilde zwanen zijn. Want ze hebben ook nog een kleiner neefje, ook met een gele vlek op de snavel. Dat is de Kleine zwaan. Als ze naast elkaar staan zie je het verschil wel tussen groot en klein. Als dat niet geval is kun je het ook nog aan de grootte van die gele vlek zien. Bij de Wilde zwaan loopt die gele vlek tot voorbij de neusgaten en bij de Kleine zwaan is die gele vlek veel korter en loopt niet voorbij de neusgaten en eindigt ook niet op een punt.
Wilde zwaan
Dit waren duidelijk Wilde zwanen, de grootste van die twee soorten.
Wilde zwaan
Ik had het eigenlijk al opgegeven en dacht ze dit jaar niet meer te zullen zien, maar dat wintertje hielp om ze toch tevoorschijn te laten komen.
ijsvormen
Verder heb ik me in vorstperiode af en toe bezig gehouden met ijsvormen. Altijd leuk om die grillige patronen te zien.
ijsvormen
Toen de zaak begon te smelten kwamen heel voorzichtig de groene contouren ook weer tevoorschijn.
ijsvormen
Voorlopig vind ik het eerste wel weer mooi geweest met de winterse taferelen, op naar het voorjaar, binnenkort meer weer eens achter de Kieviten aan.
Sloten vol sneeuw
Vanaf vorige zaterdag ging het “los” met de sneeuw. Hier bij mij in de buurt niet eens zo heel veel. Maar de storm blies alles in dikke sneeuwduinen. Met behulp van de buren heb ik de oprit, die in de windschaduw lag, vrij gekregen. Ik heb gewacht totdat de wegen goed schoon waren voordat ik pad ging, want een mooi winterplaatje is wel wat waard, maar om nu de sloot in te glijden wat hier regelmatig gebeurde, daaraan had ik geen zin. Ook na enige dagen kon je nog het effect van de sneeuw zien. Als je vanuit een redelijk laag standpunt keek leek het op een grote witte wereld.
Sneeuwlandschap
Maar in feite lag er in de graslanden nog maar weinig sneeuw, het meeste was in de sloten gewaaid of beter gezegd gestormd. Op de onderstaande foto kun je dat goed zien, min of meer groen gras, stuifsporen van de sneeuw, een vol gewaaide sloot aan de kant van de windschaduw, ijs in de sloot en een kale slootkant zonder sneeuw aan die kant waar de wind op stond.
sloot vol sneeuw
Persoonlijk vind ik zo’n vol gewaaide slootkant wel interessant door de mooie vormen die er kunnen ontstaan. Hieronder kun je ook de sporen van denkelijk een Haas zien die even heeft gekeken of er water in de sloot aanwezig was. Zo te zien is hij de sloot in gegleden.
sloot vol sneeuw met sporen
Voor vogels is die sneeuw een probleem, maar zolang deze Knobbelzwaan nog makkelijk bij het gras kan komen valt het nog wel mee. Deze heeft kennelijk een poos in een sloot met veel ijzeroer gedoken en keek een beetje verstoord achterom. Ik heb hem maar met rust gelaten, hij heeft het al moeilijk genoeg met die vrieskou.
Knobbelzwaan in de sneeuw
Die sneeuwranden in de sloot leveren soms een mooi fotografisch beeld op, bijna een woest “berglandschap”.
sneeuwrand in sloot
Het kon niet anders, ik heb bewust de drukte niet opgezocht maar wilde toch nog de eenzame schaatser vinden.
de eenzame schaatser
Dat is gelukt. Maar op eerlijk te zijn, bij de kachel is het momenteel ook goed toeven.
GEERT SINES 
Recente reacties