Op grote hoogte
De afgelopen week stond ik enigszins in de vakantiemodus en heb me zo af en toe bezig gehouden met het afmaken van de installatie van mijn vervangende computer. De nieuwe draait op Windows 10, de vorige probleemloos op Windows 7. W7 wordt niet meer door de makers ondersteund met updates, iedereen moet naar 10. Dat is het besturingssysteem dat op grote hoogte zou moeten staan. Maar of dat werkelijk zo is? Ik werk veel met foto’s en heb onder W7 nog nooit een vastloper gehad en dat is me onder het nieuwe W10 in de afgelopen week al vier keer gebeurd tijdens het gebruik van “Voorbeeld”. Tja ….
Verder heb ik in de afgelopen maand nog een bezoekje aan de Twijzeler mieden gebracht. Daar stond er wel eentje op grote hoogte.
ooievaarsnest Twijzelermieden
Een jonge Ooievaar, te herkennen aan de nog zwarte snavel. Het jong was flink aan het meneuvelen met de vleugels, zo te zien dacht het aan een proefvlucht.
jonge ooievaar
Even dacht ik die proefvlucht te zullen meebeleven. De kop van de vogel ging naar beneden en hij sprong omhoog. Maar …… bedacht zich toch weer. Geen proefvlucht vandaag dus.
jonge ooievaar
De volwassen vogels waren ook in de buurt en bezig een pas gemaaid stuk onland te ontdoen van levende wezens. De ring van onderstaande was dermate vies dat ik deze niet goed kon aflezen.
Ooievaar
Ze hebben een vriendelijke reputatie opgebouwd met het rondbrengen van jong leven, maar in werkelijkheid zijn deze vogels grote rovers. Alles wat van hapklare grootte is pakken ze mee.
Ooievaar
Bij dat alles werd ik muzikaal begeleid door een aanhoudend gekwetter. Het duurde lang voordat ik de bron van dat geluid zag. Hoog in een rietstengel, dus eigenlijk ook op grote hoogte voor deze vogel, hing een Rietgors.
Rietgors
Ver weg, maar ik heb hem hier toch maar “meegenomen” vanwege die “grote hoogte”. De Twijzeler mieden zelf zijn in de afgelopen maand ook in het nieuws geweest als natuurgebied dat stijgt in waardering. Men noemt het gebied zelfs van nationale betekenis. In het schraalgrasland staan zeer zeldzame planten met als meest bijzondere de moeraswespenorchis. Klik hier met filmpje in het Frysk.
Ge(s)paard
‘k Ben in de afgelopen week onder anderen bezig geweest wat meer grip te krijgen op een nieuw fotobewerkingsprogramma. Een voorwaarde voor zo’n programma is dat het al m’n oude foto’s moet kunnen lezen. Die foto’s bewaar ik in RAW-vorm. Misschien achteraf niet de meest gelukkige keus want dan ben je aan enkele speciale maar slecht verkrijgbare programma’s gebonden. Omdat er ook nog van alles anders te doen was ben ik nog niet erg opgeschoten. Maar gelukkig, ik heb in de afgelopen tijd het een en ander aan foto’s gespaard. Toevalligerwijze wordt er op veel daarvan gepaard. Meestal noem ik dat in dit weblog de uitbreidingsmodus. Het zal niet zo lang meer duren of we zien de kleine insecten veel minder op bladeren rondlopen en dan moeten we wachten tot volgend jaar om te kijken wat er precies is uitgebroed.
Als eersten een paar bladkevers. Aan namen begin ik vandaag maar niet.
bladkevers
De tweede foto beslaat een paringswiel van twee Azuurjuffers.
paringswiel
Als derde een aantal Elzenhaantjes.
Elzenhaantjes
Paring lijkt me niet echt meer nodig gelet op de volle mevrouw, maar je ziet ze vaak in deze toestand, ze blijven zeker bezig voor de hobby.
Elzenhaantjes
Vervolgens twee roofvliegen
roofvliegen
Het mannetje houdt het vrouwtje angstvallig vast om er in de forse wind maar niet af te kukelen.
roofvliegen
Op de foto hieronder kun je zien dat hij zich stevig vasthoudt aan haar ogen.
roofvliegen
Ja …, facetogen, weer die facetogen duidelijk in beeld. Zoals geschreven, volgend jaar maar weer afwachten voor het resultaat. Dan denk ik ook m’n nieuwe apparatuur wel weer onder de knie te hebben, hopelijk al veel eerder.
Lang gras
De afgelopen herfst- tevens vakantieweek is het me niet gelukt nieuwe foto’s te produceren, de software op m’n nieuwe computer is nog niet op orde. De oude programma’s, sommige nog uit de tijd van windows98, zijn ook aan vernieuwing toe. In elk geval is het me nog niet naar de zin, de zoektocht gaat door. Daarom vandaag enkele foto’s van enige tijd geleden, toen het nog voorjaar en geen herfst was. Ergens in een veld stak een kop met snavel boven het lange gras uit. Het leek een beetje een op zoekplaatje. Ik had wel zo’n vermoeden ….,
Grauwe gans
…… maar toen ik inzoomde wist ik dat dit een Grauwe gans was. Eenzaam en helemaal alleen in een groot weiland. Dat zie je niet zo vaak, een gans zo helemaal alleen. Eentje die besloten heeft hier te blijven en niet naar Siberië te vliegen. Zoals steeds meer van deze jongens overigens. Broeden lukt hier ook wel.
Grauwe gans
Verderop stond een Gele kwikstaart ook in het hoge gras.
Gele kwikstaart
Met een bleekgele borst, een vrouwtje dus.
Gele kwikstaart
Ons “contact” was van korte duur, mevrouw sloeg op de vlucht.
Gele kwikstaart
Maar het mannetje met z’n knalgele borst bleef staan in het lange gras.
Gele kwikstaart
Wie ook bleef staan was deze Tureluur, maar dan op een paal. Wel met de bekende schokkende bewegingen van de kop, maar dat zie je niet op een foto.
Tureluur
Dat was voor mij die dag de hoofdprijs. De komende week maar weer verder met m’n zoektocht. Er zal uiteindelijk wel iets uit het “lange gras” opduiken.
GEERT SINES 
Recente reacties