Smaragd en groen
Het zou mooi zijn het vlinderseizoen op dit weblog te beginnen met een kleurrijke dagvlinder zoals het Oranjetipje waarvoor het nu de goede tijd is of een Citroenvlinder die al langere tijd actief is. Hoe ik ook m’n best heb gedaan, helaas, ze vliegen maar door en stilzitten is er gewoon niet bij. Ze zijn er, maar de foto’s laten nog op zich wachten. Dat wil niet zeggen dat er geen mooie stilzittende vlinders zijn op dit moment. Van de onderstaande zijn er momenteel heel veel. Langsprietmotten is de verzamelnaam. De onderstaande vlinders heb ik gefotografeerd op de Kapellepôle.
Smaragdlangsprietmot (v)
Het is even een probleem om ze op naam te brengen. Er komen twee soorten in aanmerking, de Smaragdlangsprietmot en de Wilgenlangsprietmot. De basiskleur op de vleugels van de Smaragd…. is zoals de naam al zegt smaragdkleurig en bij de Wilgen…. is dit koperkleurig. Bij de eerstgenoemde soort zijn de uiteinden van de poten grijs/zwart en bij de tweede zijn ze wit. Verder hebben de vrouwtjes van de Wilgen… een donker-oranje beharing op de kop en bij de Smaragd….. is dat roestbruin. De mannetjes van beide soorten hebben een dikke zwarte haardos en hun sprieten zijn ook veel langer.
Smaragdlangsprietmot (m)
Gelet op dit alles denk ik dat het hier Smaragdlangsprietmotten zijn, maar zeker ben ik niet, ook al omdat in de zon alles eerder bronskleurig lijkt en de smaragdkleur een beetje onzichtbaar is. Hieronder een vrouwtje, de beharing op de kop van deze lijkt roestbruin en ze heeft maar weinig haar.
Smaragdlangsprietmot (v)
Smaragd is een “shade” van groen. Gelukkig hoefde ik bij de onderstaande niet te twijfelen. De onderkant van de vleugels is groen, erg groen en de soortnaam is Groentje. Dat had ik ook kunnen bedenken. Verder hebben ze zebrasprieten en dragen ze zebrasokken.
Groentje
Ik heb er maar eentje gezien en die bleef keurig stil zitten. Het Groentje is overigens een soort waar je bijna op kunt wachten. Als ze wegvliegen …. rustig blijven wachten. Ze komen meestal na korte tijd terug naar ongeveer hetzelfde plekje.
Groentje (detail)
Als deze vlinders vers zijn is hun groene kleur op z’n mooist. De vleugels zijn dan behangen met heldergroene schubben (schubjes). De wetenschappelijke naam voor vlindersoorten is Lepidoptera wat schubvleugelen betekent (bron: Vlinderstichting). In de vleugels van dit Groentje kun je nog de aderen zien lopen in een gelere kleur. Na verloop van tijd verliezen ze schubben en kun je zelfs bijna bruine (de onderkleur) Groentjes zien rondvliegen. Dat is nu nog te vroeg. Voorlopig zijn het nog echte groentjes. Alles in alles ook een mooi begin van het vlinderseizoen voor mij.
Eerste vuurjuffer
Op een rustige dag naar het Wijnjeterperschar, dat leek me een goed idee. Het was er inderdaad rustig, maar minder rustig dan normaal. Dan was ik er soms uren lang alleen en kwam niemand tegen. Dat was nu anders, in totaal ben ik in een uurtje tijd langs 9 mensen gelopen, enkele stelletjes en een drietal wandeljuffers. Nou ……, daar dan maar met een grote boog eromheen. Het doel was om eens te kijken of de “Heiderinkelbel” (Heidekartelblad) al was ontloken. Nee dus, nog niets. Ook nog geen enkele orchidee te zien. Dus ben ik doorgelopen richting de vennen aan de zuidkant van de vroegere weg. In de heide was het nog een dorre boel. Op de achtergrond komen wel de eerste verse bladeren in beeld.
Wijnjeterperschar
Rondom de vennen was het ook nog in hoofdzaak dor en geel, met hier en daar een struikje dat bladeren begon te zetten.
dobbe in Wijnjeterperschar
In het zonnetje was het lekker warm en ik besloot op het daar aanwezige bankje van de warmte te genieten en vitaminen op te doen. Plotseling viel er een juffer uit de lucht, een Vuurjuffer en ze plofte naast me neer op de bank. Dit was voor mij de eerste juffer in dit seizoen. Om deze juffer loop ik echter niet met een grote boog heen.
Vuurjuffer
Ze had niet het fotografisch mooiste plekje opgezocht, maar ik moest het er mee doen.
Vuurjuffer (detail)
Het is een erg vers exemplaar, ze was nog lang niet op kleur, ook de pterostigma’s (vlekjes in de vleugels) waren nog wit en er hingen zelfs nog wat draden van de larvehuid waaruit ze gekropen was aan haar lijf. Verser krijg je ze bijna niet te zien. Ik heb deze foto’s van redelijk ver gemaakt en toen ik wat dichterbij wilde komen met de lens nam ze afscheid. Maakt niet uit, ik hoop dat er nog vele juffers zullen volgen dit seizoen.
Paasgroet – Peaskegroet
Zonder verder veel woorden een paasgroet – peaskegroet met tulpen van een paar jaar geleden.
Paasgroet met tulp
tulpen – tulips
Peasekegroet mei tulp
Zelf kreeg ik ook een bos tulpen, waarvoor dank, het fleurt de zaak een beetje op in deze bijzondere periode.
GEERT SINES 
Recente reacties