Ietsje meer voorjaar
Met het weer wil het nog niet echt lukken, maar het voorjaar laat zich niet stoppen. Er verschijnen steeds meer vogels in de weilanden, terug van weg geweest.
Witte kwikstaart
De eerste Witte kwikstaarten lieten zich ook weer zien. Alsof ze nooit zijn weg geweest, nog altijd schichtig en snel weer weg.
Witte kwikstaart
Er laten zich ook steeds meer Kieviten zien. De eerste kievitseieren zijn al al weer gevonden. Ook dit jaar mogen ze niet worden geraapt, althans dat is de bedoeling.
Kievit
Jaarlijks komt er een stel Spreeuwen mijn huis opleuken, ook dit jaar weer.
Spreeuw
Deze trok dode stengels van vorig jaar los en nam ze mee naar een piepklein gaatje onder de pannen. Het is wel duidelijk wat deze aan het doen is, een nest bouwen. Dat maakt het weer een ietsepietsie meer voorjaar.
Gearriveerd
Elk jaar weer is het afwachten welke vogels er nu weer “nieuw” in het veld zullen verschijnen. Elk jaar zijn het natuurlijk dezelfde soorten, maar de volgorde wil wel eens wisselend zijn. Maar, na de Ljip (Kievit), is ook dit jaar weer de Strânljip (Scholekster) de eerste die zich laat zien. Deze had zijn plaatsje aan de rand van de weg weer gevonden.
Scholekster
Z’n of haar maatje liep iets verderop in het weiland.
Scholekster
Meestal moet ik elk jaar lang wachten voordat ik een Ljurk (Veldleeuwerik) voor de lens krijg. Dit jaar gelukkig eens niet. Eentje zat wat verstoord naar me te kijken
Veldleeuwerik
en ging vervolgens staan. Heel duidelijk z’n witte kraag tonend.
Veldleeuwerik
De forsere snavel wijst ook op de Veldleeuwerik, dit in tegenstelling tot de Graspieper die ook elk moment kan binnenvliegen.
Veldleeuwerik
Dat hij een Veldleeuwerik is liet hij ook nog eens duidelijk zien door zijn kuif op te zetten. Helaas is deze foto ietwat onscherp, maar ik laat hem toch maar zien. Een Veldleeuwerik met omhoog gezette kuif is voor mij elke keer weer een feestje. Wie de volgende is dat hoop ik binnenkort wel weer te laten zien.
Nog een beetje winter
De winter op herhaling van dit weekend geeft me nog even de kans om terug te gaan naar de vorige winterperiode en daaruit een paar foto’s te laten zien. Als het voorjaar intussen was uitgebroken hadden ze naar het archief moeten verhuizen. Toen er nog ijs lag ben ik eens bij het Opeinder kanaal gaan kijken. Het moet heel hard vriezen wil alles daar dichtvriezen. Het gevolg van het open water is dat vogels die hun voedsel vanonder het wateroppervlak moeten halen daar dan vaak zijn te vinden. Zo ook nu. Ik laat niet alle soorten zien, maar er waren ook weer een behoorlijk aantal Grote zaagbekken aanwezig. En Aalscholvers, veel Aalscholvers.
Aalscholver
Normaal gaan ze er onmiddellijk vandoor als je ook maar in de buurt komt.
Aalscholver
Nu bleven ze op redelijk korte afstand toch staan, op het ijs en hun veren drogend. Maar wel alert voor als je toch te dichtbij zou komen.
Aalscholver
Verder weg stond er nog een bijzonder eendje op de rand van het ijs.
Nonnetje (v)
Eentje die je niet zo vaak ziet staan, meestal dobberen ze alleen maar. Het is een Nonnetje, een vrouwtje. Eigenlijk zou deze soort “kleinste zaagbek” moeten heten, maar het is Nonnetje geworden.
Nonnetje (v)
Dat komt door de witte “jurk” die de mannetjes dragen, lijkend op een nonnen habijt. De mannen waren een stuk verderop te vinden, maar zonder te zwemmen kon ik daar niet komen. Ter illustratie heb ik daarom maar eentje uit het archief getrokken.
Nonnetje (m)
Ik hoop dat dit de laatste winterbijdrage in dit seizoen is, volgende keer is hopelijk de lente aan de beurt.
GEERT SINES 
Recente reacties