Winterse waterkant
Het is momenteel komkommertijd in de natuur, er is nauwelijks iets te beleven. In een beetje winter wordt dat nog wel gecompenseerd door winterse landschappen. Dat lijkt er voor dit jaar niet in te zitten. Er blijft dan ook niet veel meer over qua natuurfotografie dan af en toe een tochtje langs de waterkant te maken. In de hoop nog enkele minder bekende eenden te kunnen fotograferen. Het viel niet mee, maar het is desondanks nog wel (een beetje) gelukt.
Tussen een grote groep Smienten dobberden ook enkele Wintertalingen. Wel op redelijk grote afstand van de camera, maar de woerd hieronder is goed herkenbaar met z’n bruin-groene kop. Het zijn en blijven mooie eenden.
Wintertaling
Ietsje eenvoudiger was het om Krakeenden vast te leggen. Normaal zijn ze ook erg schuw, maar langs een drukke weg zijn ze wat minder gestrest als je een foto wil maken.
Krakeend (m)
Hierboven en hieronder een woerd van de Krakeenden familie. De onderste mocht, net als ik, kort even genieten van de zon.
Krakeend (m)
Dat was het dan ook wel met de eenden deze keer. Wie er ook zijn: de ganzen, soms in grote getale. Maar ik heb de indruk dat er minder zijn dan vorig jaar. Hier een Grauwe gans in vogelvlucht.
Grauwe gans
Met z’n allen waren ze net goed genoeg voor een sfeerplaatje bij ondergaande zon.
Grauwe ganzen op zonsondergang
Op naar het voorjaar had ik zo gedacht, maar dan moeten we eerst nog wel de stille sprokkelmaand door.
Wachten op ijs
Het is een natte boel daar bij de Wolwarren / Headammen onder Oudega / Earnewâld momenteel. Dat is overigens elk jaar zo, de “uiterwaarden” van de Ee / Headamsleat stromen dan vol.
Hooidammen
Niet erg spannend die foto hierboven dacht ik eerst. Maar achteraf merkte ik dat ik toevallig ook nog een bijzon had vastgelegd. Dat verandert de zaak een beetje.
bijzon
Als de weilanden bij de Headammen zijn overstroomd zie je bij een beetje winter al gauw de eerste schaatsers die het daar proberen. Ik ben een paar keer wezen kijken in de afgelopen tijd, maar schaatsers heb ik er nog niet aangetroffen.
Hooidammen
Wel af en toe een flintertje ijs. Het weer werkt ook niet mee, het is meestal grijs en het vriest ’s nachts nauwelijks. De foto hierboven is op dezelfde plaats genomen als die hieronder. De laatste is zo’n beetje de standaard momenteel, grijs …., grijs ….., grijs.
Hooidammen
Nee het is daar wachten op ijs, het ondergelopen land ligt er klaar voor.
Grote zaagbek
Als het een beetje gewinterd heeft is de kans veel groter dat je hier Grote zaagbekken op de binnenwateren ziet. Waarom dat zo is weet ik niet. Ik zag al van verre zo’n eend met veel wit in de vaart dobberen. Dat wit maakt hem door het grote contrast in de veren moeilijk te fotograferen. Het best gaat dat met omfloerst licht, maar ik trof ze in het volle zonlicht.
Grote zaagbek
De woerden zien er heel anders uit dan de vrouwelijke eenden. Die hebben een een “woest” uiterlijk mede door hun roodbruine kapsel.
Grote zaagbek (v)
Opvallend aan deze eenden is ook het “haakje” dat ze aan de punt van hun snavel hebben.
Grote zaagbek (m)
Dit is één van de weinige eenden waarbij ik de dames net zo mooi vind als de heren.
Grote zaagbek (v)
Ze hebben niet voor niets het “zaagbek” in hun naam. In hun snavel hebben ze een rij “tanden” waardoor het lijkt alsof ze een zaag in de bek hebben.
Grote zaagbek (m)
Zoals gezegd, ze zijn moeilijk te fotograferen, zeker de woerd. Daar komt nog bij dat deze soort erg schichtig is waardoor je heel erg moet opschieten als je ze wilt fotograferen. Het lukte deze keer, maar deze fotosessie was extreem kort.
GEERT SINES 
Recente reacties