Landijs
Het werd een week met ijs en ijspret, maar dan wel op de ijsbaan of op ondergelopen landen. Dat was voor mij reden om aan het begin van de week eens bij de Hooidammen te kijken. Of misschien was het wel op de Wolwarren, want de straat verandert daar ergens van naam. Verderop, na de brug, liggen de ondergelopen landen waar vaak als eerste op wordt geschaatst. Nog voor de Hooidammen ligt ook ondergelopen land waar bijna nooit op wordt geschaatst, het zal daar net iets dieper zijn.
Hooidammen landijs
Het leverde een beeld op van strak ijs.
Hooidammen landijs
Op de foto hieronder ligt het vaarwater naar Drachten op de achtergrond, dat water is sowieso bij lichte vorst niet betrouwbaar. Het ijs op het ondergelopen land was in elk geval sterk genoeg om een paar verdwaalde Brandganzen te dragen.
Hooidammen landijs
Ze lagen plat op de buik op het ijs. Ach ja, ze zijn de steppen in Noord-Europa gewend, ze zullen het hier ook wel uithouden.
Brandganzen op ijs
IJs levert altijd ijspatronen op, je kijkt er vaak overheen, maar het zijn vaak kunstwerkjes in de natuur.
ijspatronen
Tot de Hooidammen ben ik die keer niet gekomen, ik wilde nog even bij de Jan Durkspolder kijken.
ijs op de Jan Durkspolder
Het ijs was daar nog dun en dus werd er niet geschaatst. Dat is in de loop van de week wel veranderd. Maar toen zat ik thuis lekker aan een beker warme chocolademelk te lurken.
Buizerd
Langs de N381 zo ongeveer bij het Koningsdiep zag ik in de verte een Buizerd op een paal staan. Dus maar rustig de auto laten uitrollen en vooral niet remmen, want deze vogels horen het gekras van de remblokken wel en daar hebben ze een hekel aan. Ik kwam goed uit en de Buizerd bleef staan.
Buizerd
Je verwacht dat hij er elk moment vandoor kan gaan, maar dat gebeurde niet, de vogel bleef staan en keek me zelfs nog eens aan.
Buizerd
Hij zal het koud hebben gehad en had z’n veren opgepompt zodat hij een dikke Buizerd lijkt. In werkelijkheid zal hij door de vorstperiode waarschijnlijk moeilijk voedsel kunnen vinden. Hij was dan ook niet van plan te vertrekken en energie te verspillen.
geringe buizerd
Het was een geringde Buizerd, maar ik kon helaas geen nummers aflezen.
Buizerd
Na een paar minuten heb ik hem alleen gelaten, dan kon hij weer verder met z’n speurtocht naar voedsel in de sneeuw / rijp.
Rondje berijpte Merskenheide (2)
Ik vervolg mijn fotorondje over de berijpte Merskenheide en ben gekomen tot een markant punt, de plaats waar, als je geluk hebt, af en toe wat reeënoren boven de heide uitsteken. Die keer heb ik ze echter niet gezien.
Merskenheide
Verderop stonden een aantal naaldbomen berijpt mooi te wezen.
Merskenheide
Qua kleur waren de Vermiljoenhoutzwammen de opvallende elementen tijdens de wandeling. Bij een “normale” wandeling vallen ze niet zo erg op, maar in deze witte wereld des te meer.
Vermiljoenhoutzwam
Aan de achterkant van het gebied aangekomen leek het aanlokkelijk om toch maar even het bankje te proberen. Toch maar niet, waarom zou je jezelf laten verkleumen?
Merskenheide
Daarna loop je door een gebied met veel begroeiing langs het pad en is het uitzicht over de heide niet spectaculair. Aan het eind van dat deel ben je al weer bijna rond.
Merskenheide
Alles was berijpt, wat soms een fraai beeld opleverde.
rijp
Daarna kom je terug bij de ingang, waar het leek alsof je door een wit gekleurde ereboog was gelopen.
Merskenheide
Einde van het fotorondje. Aan de rijp is intussen ook een einde gekomen. Alles ziet er weer “normaal” uit. Maar de herinnering aan deze witte wereld, die blijft.
GEERT SINES 
Recente reacties