Iets minder idyllisch plekje

‘k Heb me maar weer eens gewaagd aan een rondje Wijnjeterperschar, noordzijde. De Blauwe knoop staat in het gebied weer volop in bloei. Maar de blauwgraslanden zijn voor een groot deel ook al weer gemaaid dus het is ietwat kaal hier en daar.

Blauwe knoop

In het “donkere” bos vindt je redelijk veel exemplaren van het Robertskruid,

Robertskruid

ondanks dat daar weinig zonlicht komt doen ze het daar goed.

Robertskruid

In een stuk ongemaaid blauwgrasland bloeiden veel Moeras-vergeet-mij-nietjes

Moeras-vergeet-mij-nietje

en zo langzamerhand kwam ik bij mijn favoriete plek in It Skar, de pingoruïne. Je kunt daar heerlijk langere tijd de natuur in de gaten houden. Het lijkt allemaal een idyllisch plaatje.

pingoruïne

Toch viel me iets op. Op het toegangspaadje moest ik al door kniehoog gras lopen en bij de pingo zelf is de oever een grote woestenij. Zelfs het daar staande bankje was al enigszins overwoekerd door lang gras. Even richting het water lopen is moeilijk want je moet door “kruishoog” gras waden. Niet erg bevorderlijk als je teken wilt ontlopen. Ook niet erg bezoekersvriendelijk, je kunt op z’n minst het gras op de paden toch wel wat kort houden. Als je toch de blauwgraslanden aan het maaien bent waarom dan de paden niet even “meegenomen”. Maar het geld zal wel weer krap zijn of aan de vergadertafel blijven plakken. Helaas, door dit slechter toegankelijk zijn werd dit plekje toch ietsje minder idyllisch.

Advertentie