Helmkruidbladwesp
Van afstand lijkt het alsof een doodgewone wesp in een kuil in een blad zit te zonnen. Dan denk je al gauw aan een Duitse wesp.
Helmkruidbladwesp
Maar hij is het niet. Het is eentje die veel minder agressief is. Door wespen ben ik redelijk vaak gestoken, door deze nog nooit. Het is een Helmkruidbladwesp (Tenthredo scrophulariae).
Helmkruidbladwesp
Er zijn ontzettend veel soorten bladwespen maar deze maakt het je gemakkelijk omdat hij volledig roodbruine antennes heeft.
Geen nostalgie meer
Het is hier bouwvak-vakantie. Traditioneel worden er in Fryslân dan zeilwedstrijden met oude vrachtschepen gehouden, het zogenaamde Skûtsjesilen, wat je uitspreekt als “skoetsje sielun”. Er zijn twee soorten competities. In de eerste twee weken worden de wedstrijden georganiseerd door de Sintrale Kommisje Skûtjesilen (SKS) en in de derde week wordt het Iepen Fryske Kampioenskip Skûtjesilen (IFKS) (open kampioenschap) georganiseerd. De SKS is de oudste van de twee en organiseert wedstrijden waarbij commissies van dorpen en steden hun schip inzetten. Dat schip moet vroeger werkelijk als vrachtschip zijn gebruikt. Aan het roer bij de SKS staat een schipper uit besloten kring, een afstammeling van de oude skûtsjeschippers. Bij het IFKS zijn de schippers niet uitsluitend afstammeling van de oude schippers, maar meestal zelf eigenaar van het schip. Bij de SKS varen uitsluitend de schepen van veertien stads- of dorpscommissies.
Vroeger volgde ik dit zeilfestijn en had natuurlijk m’n fototoestel bij me. Hieronder het skûtsje “De Heale Moanne” (De Halve Maan) wat ook het zeilteken van dit schip is. Dit is de enige vreemde eend in de bijt omdat het schip niet eigendom is van een stad of dorp maar van de personeelsvereniging van Philips Drachten. De foto is uit de jaren zeventig.
Skûtsje De Halve Maan
Hetzelfde schip nog eens en dan in de jaren tachtig van de vorige eeuw.
Skûtsje De Halve Maan
Ook uit de jaren tachtig is de foto van onderstaand schip, de “Súdwesthoek” die uitkomt voor de commissie van Stavoren.
Skûtsje Súdwesthoek
De schepen zijn niet meer traditioneel uitgerust. Het katoenen zeildoek op de oude schepen is vervangen door kunststof, sommige schepen zijn verlengd, langer gemaakt en soms ook weer korter gemaakt en de bemanning is niet meer de traditionele bezetting van zo’n oud vrachtschip. Ze volgen tegenwoordig allerlei teambuildingscursussen en dergelijke. Bovendien zijn er allerlei “formules” losgelaten op de schepen om ze allemaal ~gelijk~ te maken qua prestatie, overigens met meer of minder succes.
Ook zijn sommige schepen aan de kant gezet en vervangen door andere. De traditionele schepen zijn omgebouwd naar racemachines. De kleuren van de zeilen zijn standaard geworden, een bruin grootzeil en een witte fok. Dat maakt het voor mij allemaal minder herkenbaar en minder aantrekkelijk. De laatste twintig jaar ben ik dan ook niet meer wezen kijken. De nostalgie is min of meer verdwenen. Wat overigens niet zegt dat de wedstrijden minder spannend zijn geworden, je moet van goeden huize zijn om zo’n vrachtschip onder zeil in bedwang te kunnen houden.
Het enige dat gelijk gebleven is zijn de zeiltekens, zoals die halve maan en de plaatsen waar gezeild wordt. Achter die zeiltekens “hangen” compleet andere schepen. Dat zeilteken verwijst voor mijn gevoel als enige nog naar de traditie. De nostalgie is afgeschaft.
Dubbelogig zandoogje
Na een regenachtige dag als vandaag, het zijn tenslotte de Hondsdagen, heb ik behoefte aan wat kleur en fleur. Lang hoefde ik niet naar een onderwerp te zoeken, want vorige week kwam ik na de Heideblauwtjes terecht tussen allerlei zandoogjes. Je hebt daarvan diverse soorten en die fladderden daar wel zo ongeveer allemaal rond. Een foto maken was wat moeilijker want ze namen nauwelijks rust. Maar ik vond er toch eentje, hangend aan een Wederik. Geel, oranje en bruin, dat geeft genoeg kleur voor vandaag. Een Oranje zandoogje.
Oranje zandoogje op Wederik
Voor het gemak ga ik er bij het determineren meestal vanuit dat deze soort twee witte puntjes in die zwarte oogvlekken op de bovenvleugels heeft. Dat klopt vaak ook wel, maar dat is geen bepalend kenmerk, op vlindernet wordt dat duidelijk aangegeven. Meer bepalend is die donkere rand rondom het oranje. Ook het Bruin zandoogje kan die twee witte puntjes in de vleugels hebben. Maar meestal is dat slechts één wit puntje, echter er zijn uitzonderingen. Vorige week zag ik zo’n uitzondering,
Bruin zandoogje
een Bruin zandoogje met wel degelijk twee witte puntjes in elke oogvlek. Deze vlinder was al behoorlijk gebleekt en na de regen van vandaag zal hij nog wel wat minder bruin zijn geworden.
Bruin zandoogje
Tenslotte nog een éénpuntig Bruin Zandoogje.
GEERT SINES 
Recente reacties