Eigenwijs jong
Er draafde een Kievit over een bijna kaal stuk bouwgrond
hardlopende Kievit
een eind verderop maakte zij “op de plaats rust”. Stilstaan, dat deed ze (korte kuif) wel, maar stil zijn was niet aan de orde. Ze liet voortdurend een waarschuwingskreet horen. Met het maken van een foto van die opengesperde snavel was ik steeds net te laat, maar om eens een goed Frisisme te gebruiken: “het ging er behoorlijk om toe”. Dan weet je, net als bij die Grutto van vorige week, klik hier, dat je moet opletten.
Kievit
Op een kaal stuk bouwland was het niet niet zo moeilijk om een jonge Kievit te ontdekken, niet meer erg klein, een beetje halfwas. Het was er maar eentje, moe heeft al drie verloren. Geen wonder dat ze zo aan het tetteren was. Het jong keek eens naar moe ….
jonge Kievit
keek eens omhoog, want daar kon het gevaar vandaan komen,
jonge Kievit
keek mij eens aan
jonge Kievit
en ging vervolgens lekker eigenwijs door met wat het aan het doen was. Ze kwam steeds dichter naar me toe …. En moe …..
jonge Kievit
Eigenwijs, dat zijn ze als ze halfwas zijn, het is ook overal hetzelfde.
Ook in het land
Ze vielen me op omdat ze braaf achter die schrikdraad bleven staan. Ze hadden echter zo te zien ook wel trek in het malsere gras achter die schrikdraad. Maar ja … schrikdraad is schrikdraad …. In het land staat ook het bijna onvermijdelijke waterpompje. Zelfbediening voor koeien.
Koeien en paardenbloemen
In het land stonden ook twee dampalen, met op beide palen een Scholekster. Dat is op zich geen bijzonderheid, vooral bij Scholeksters zie je dat vaak. Man en vrouw, ze blijven meestal dicht bij elkaar in de buurt.
Scholeksters
Voor een fotograaf zijn ze niet echt bang, als je een beetje rustig bent blijven ze wel staan.
Scholekster
In ruststand hebben ze vaak één poot ingetrokken.
Scholekster
Het zijn druktemakers, als ze het ergens niet mee eens zijn of elkaar willen waarschuwen klinkt een schel Pieeeet pieeeet.
Scholekster
Mooi getekend zijn ze, de Scholeksters, zwart-wit met roze poten, een geel-oranje-rode snavel en rode ogen met een oranje rand. Nu nog een poosje in het binnenland, straks gaan ze weer terug naar de kust. Daar wordt het hier een stuk stiller van.
Een beetje hulp
Een paar dagen geleden liet ik zwarte bladluizen zien op deze site, klik hier. Daarbij schreef ik: “niet dat ik daar blij mee ben ……” Vandaag zag ik dat de natuur zelf al een opruimploeg had ingeschakeld. Een lieveheersbeestje had een eind gemaakt aan het bestaan van de luizen. Een Vloeivleklieveheersbeestje was de opruimer.
Vloeivleklieveheersbeestje
Stippen.nl geeft als karakteristiek kenmerk van deze soort aan de samengevloeide vlekken achter op het schild die vaak de letter Z vormen. Meer Z dan bij de bovenstaande kan het niet zijn. Het schijnt een goed jaar te zijn voor deze soort, er liep ook nog een tweede exemplaar rond.
Vloeivleklieveheersbeestje
Bij deze is de Z op het achterlijf duidelijk minder Z, maar nog wel herkenbaar. Een goed jaar, dit is al de derde in dit seizoen die me voor de lens komt. Ze hebben ook de juiste modekleur voor dit jaar, overal zie je roze. Ik heb geen zwarte bladluizen meer gezien, dankzij een beetje hulp.
GEERT SINES 
Recente reacties