Veel koningen
Zelden zag ik zoveel Grutto’s bij elkaar zitten als deze keer. In een soort van plas-dras gebied hadden een aantal vogels op trek zich verzameld. De soorten wel zoveel mogelijk gescheiden, de Kieviten op de voorste “landtong”, de Grutto’s daarachter. Met ook nog af en toe een “verdwaalde” Tureluur, bijvoorbeeld de tweede van links op de voorste landtong.
Grutto’s en Kieviten
Ja, de “Kening fan de greide” (Koning van het weideland) is ook weer terug, het voorjaar is echt begonnen.
Grutto
Als er een roofvogel te dichtbij kwam ging het hele spul op de wiek, ze bleven de “scheiding” handhaven, Grutto’s boven en de Kieviten daaronder.
Kieviten en Grutto’s
De vliegcaperiolen zijn overbekend, maar mooi om te zien.
Grutto
De “koning” is terug, vannacht krijgen we een uurtje extra, het is twintig graden buiten, wat wil een natuurliefhebber nog meer? Nou, misschien net wat meer kracht om langere wandelingen te maken. Helaas, het zit er nog niet in. Kalmpjes aan maar weer.
Gevaarlijke oversteek
Vandaag een gastbijdrage. Elk jaar in het vroege voorjaar heb ik contact met Mieke Edens. Zij is één van de vrijwilligers die meehelpt om kikkers, padden en dergelijke een veilige oversteek over de Poostweg onder Beetsterzwaag te bezorgen. De dieren worden wakker uit hun winterslaap en gaan op weg naar hun paargebied. Bij de Poostweg is dat de ijsbaan van Beetsterzwaag aan de zuidkant van de weg. Alles wat ten noorden van de weg in de bossen zit moet dan ook de drukke Poostweg oversteken en loopt het gevaar daar plat te worden gereden. De vrijwilligers trekken een scherm op langs een deel van de Poostweg. De kikkers etc. kunnen daardoor niet meer verder en gaan langs het scherm lopen waar ze in emmers vallen. De vrijwilligers halen de beestjes uit de emmers en zetten ze veilig over de weg. Het is elk jaar weer een flinke operatie, schermen opzetten, emmers controleren, dieren overzetten en aan het eind het scherm weer verwijderen. Aan Mieke heb ik begrepen dat de vrijwilligers het met plezier doen.
amfibieënscherm
Zelf kom ik nog niet toe aan fotograferen in het veld. Maar de echtgenoot van Mieke, Bert Edens heeft wel foto’s gemaakt langs de Poostweg. Ik heb toestemming aan Bert gevraagd om een aantal van zijn foto’s hier te mogen publiceren. Bert wilde graag meewerken. De onderstaande foto’s zijn dan ook copyright Bert Edens.
In het voorjaar: onderweg naar het paargebied.
foto Paddentrek Bert Edens
kikker foto Bert Edens
Normaal gesproken houd ik niet zo van natuurfoto’s met dieren “op de hand”. Hier is dat “op de hand” een noodzaak om een slachting te voorkomen en bovendien worden de dieren geteld en is het voor determinatie nodig ze even te bekijken.
foto Bert Edens
Dat we het hier niet hebben over een enkel gevangen exemplaar dat blijkt wel uit onderstaande foto.
in emmer opgevangen -foto Bert Edens-
De mooiste foto die Bert me toestuurde was voor mij onderstaande
gevangen kikkers en padden -foto Bert Edens-
Wat een kleurvariaties, wat een grootteverschillen, wat een verschillen in vlekkenpatronen. En ik wil daarbij voegen: wat een inzet van die vrijwilligers. Ik heb het eerder geschreven: “petje af”.
Veel gemist
In de afgelopen weken bleef het stil op dit weblog. Zonder er heel diep op in te gaan kwam het hierop neer dat een langere ziekenhuisopname nodig was. Intussen mis je dan veel. Als je jezelf weer wat beter voelt kijkt je uit het ziekenhuisraam en je ziet dat de zon schijnt, je hoort dat het warm is buiten. Je hoort van gevonden Kievitseieren. Intussen zit je maar wat achter dat raam en is het niet verstandig om naar buiten te gaan. Ook als je na een paar weken weer naar huis mag om aan te sterken is het nog niet vanzelfsprekend dat je weer rondloopt in de natuur. De eerste vijftig meter lopen gaat moeizaam. Langzamerhand is die afstand intussen uitgebreid naar een paar honderd meter, ja …. het gaat vooruit, voor een lekkere wandeling is het helaas nog te vroeg.
Vanmorgen had ik echter de kriebels, ik wilde nu toch wel weer eens een lentebode met eigen ogen zien. Ik had me voorgenomen niet langer dan een kwartiertje in het veld te zijn. Het kwartiertje was meer dan voldoende. Hier is ie dan, mijn eerste lentebode van 2014, een Graspieper.
Graspieper
Graspieper
Na enige tijd dook het vogeltje vanaf de paal de slootwal in. Een goed teken, Graspiepers nestelen niet op palen, maar in oevers.
Graspieper
Ik probeer vanaf nu af en toe weer wat foto’s te laten zien. Met welke frequentie ….., dat weet ik nog niet, voorlopig zal het af en toe zijn. Voordat ik dit weblog weer op het voorgaande niveau heb ………, als dat ooit weer lukt …..Verder dank ik U voor kaarten, brieven, e-mails en telefoontjes, die U mij heeft gestuurd. Zeker als je achter de geraniums zit is dat een welkome afleiding.
GEERT SINES 
Recente reacties