Spiegelingen
Afgelopen vrijdag scheen de zon volop, wat me deed besluiten een wandeling door het Wijnjeterperschar te maken. Wat zou er te verwachten zijn aan natuurschoon? Misschien nog een onderwerp voor een macro, een mooie paddestoel, wie weet nog wel meer. In eerste instantie ben ik door het bos gelopen tot bijna bij het Koningsdiep. Ik kan daar momenteel nauwelijks langsrijden of er lopen wel een aantal Reeën tussen het bos en het riviertje. Helaas, dit stuk van de wandeling was vruchteloos, ik heb geen Ree gezien, zij mij wel denkelijk. Terug naar de pingoruïne, de dobbe.
pingoruïne Wijnjeterperschar
Het water lag er rustig bij en de oeverbegroeiing spiegelde in het water
pingoruïne Wijnjeterperschar
Er was een begin van herfstkleuren te zien maar het grote verkleuren moet nog beginnen.
pingoruïne Wijnjeterperschar
Zo langzamerhand kwam er wat meer beweging in het water, niet alleen door de wind, maar ook door een aantal Kuifeenden. Gecombineerd met het groen, geel en bruin van de walbegroeiing leverde ook dat een mooi spiegelend kleurenpalet op.
Kuifeenden
Een tochtje langs de rand van de pingo leverde geen macro’s van beessies op, wel van waterdruppels, dauwdruppels, op een blad met een rode mijn erin. Door de dauwdruppels leken het net framboosjes.
druppels op blad
Ik was klaar, terug naar huis dan maar. Halverwege de terugreis kwam ik Jan K. tegen. Samen hebben we nog een paar uur “noflik” (klik hier) zitten bijpraten in de volle zon. Daarna volgde de tweede terugreis. Daarbij kreeg ik nog een toevallige andere ontmoeting, daarover later meer.
Blauwe knoop met bezoek
Voor mij is het zo langzamerhand een traditie geworden, het “afsluiten” van het plantenseizoen in het Wijnjeterper schar met de Blauwe knoop. Dit jaar is het zeker een afsluiting want men heeft de blauwgraslanden gemaaid zodat er slechts kale grasvelden zijn overgebleven. Behalve op een klein stukje waar men niet gemaaid heeft. Daar “tilde het op” van de Blauwe knopen, de bloemknoppen werden druk bezocht. Door witjes,
Blauwe knoop met Klein geaderd witje
en door zweefvliegen,
Blauwe knoop met Blinde bij
in hoofdzaak door de Blinde bij zo te zien.
Blauwe knoop met Blinde bij
elk jaar staan er ook een aantal mutanten in de wei. Je moet er vaak even naar zoeken, maar ze zijn er, witgekleurde Blauwe knopen.
witte Blauwe knoop
De combinatie Blauwe knoop – Blinde bij kwam deze keer het vaakst voor.
Blauwe knoop met Blinde bij
De Blinde bij, daarop ben ik uitgekomen. Er zijn een aantal gelijk lijkende soorten zweefvliegen. Deze heeft echter behaarde ogen. Onder de beharing de facetogen, de onderstaande foto geeft wel een beeld.
Blauwe knoop met Blinde bij
Ze blijven nog wel even, die Blauwe knopen in dat ongemaaide stuk blauwgrasland. Van de opvallende planten op de rode lijst is dit de laatste. Dit jaar heb ik ze niet allemaal laten zien om niet in een voortdurende jaarlijkse herhaling te vallen, ze waren er echter wel allemaal. Einde seizoen, het is mooi geweest.
Stinkwantsen, oud en jong
Steeds minder, almaar minder, de kleine kruipers en vliegers trekken zich terug in de dichte bodembegroeiing. Het vaakst zie je momenteel nog wantsen rondkruipen op bladeren. De meest bekende daarvan is de Groene stinkwants, een schildwants. De volwassen dieren zijn ’s zomers groen. Ze hebben rode ogen en ook wat rood in de voelsprieten.
Groene stinkwants
Ze hebben ademopeningen aan de zijkant van het lichaam. Ze blijven echter niet groen, ’s winters verkleuren ze naar bruin. Dan vindt je ze in de begroeiing helemaal niet terug.
Groene stinkwants
Wantsen maken in hun leven een aantal vervellingen door. Daarbij veranderen ze steeds weer van uiterlijk. Zolang ze nog een houtje-touwtje jas aan hebben noemen we dat nimfen.
Groene stinkwants (nimf)
Soms kuieren ze alleen op een blad, soms met meerdere. Hoe jonger ze zijn, hoe vaker je meerdere op hetzelfde blad aantreft.
Groene stinkwants (nimfen)
De wants hieronder is er bijna, het laatste fase van de houtjes en touwtjes is nog net zichtbaar.
Groene stinkwants (nimf)
Voor zover ik het kan beoordelen zijn de bovenstaande allemaal Groene stinkwantsen in verschillende stadia.
Groene stinkwants
Om uiteindelijk toch weer bij dat volwassen insect uit te komen. Z’n schild zit helemaal vol met putjes. Ze trekken een nat spoor daar waar ze langs kruipen, een stinkend spoor, waarop hun naam is gebaseerd. Houtje-touwtje jassen zijn al lang uit de mode, maar de wantsen blijven er in hun jonge maanden mee lopen.
GEERT SINES 
Recente reacties