“Ouderwetse” koeien
Dit is de derde en afsluitende aflevering over de koeien die ik in de voorgaande week voor de lens kreeg. Koeien ….., eigenlijk ben ik er min of meer mee groot geworden. Hoe vaak ik ze als jongen uit het land naar huis heb gedreven om daar te worden gemolken, die tel ben ik kwijt. Ook weet ik niet meer hoe vaak ik mijn vingers in de bek van een sabbelend kalf heb gehouden. Zo’n kalf moest worden geschetst, de zwart-witte tekening moest op een speciaal daarvoor gemaakt formulier worden getekend. Mijn vader schetste, ik hield m’n vingers in de bek om het kalf stil te laten staan. De schets ging naar het Fries Rundveestamboek (FRS). Er is veel veranderd in de loop der jaren. Alle koeien, behalve die van de weigeraars, dragen nu oormerken. Foei-lelijk, die gele oorflappen, dat wel, maar de boer ontkomt er bijna niet aan. Bovendien is het ras dat in de veehouderij wordt gebruikt veranderd van die Fries-Hollandse zwartbonte naar de Holstein-Frisians, een grotere koe. Wat ook veranderd is, is dat er bijna geen koeien meer rondlopen die nog hoorns op de kop hebben, ze worden bijna allemaal onthoornd. Terwijl ik ze van vroeger nooit anders heb gekend dan met hoorns.
Maar ……, af en toe zie je ze nog, gehoornde koeien. Koeien zoals ze er normaal gesproken uit zouden moeten zien. Eigenlijk alleen nog in de extensieve veehouderij. Dit stel was niet anders dan al die anderen en ze kwamen ook kijken. Dus eerst maar weer op’t groepsportret.
Koeien met hoorns
Waarna ik de mogelijkheid om een aantal van dichterbij te fotograferen.
Koe met hoorns
Op het groepsportret staan alleen zwartbonte, maar er liepen ook roodbonte in die kudde.
Koe met hoorns
Ook al kwamen ze kijken, ze kauwden ook gewoon door, het zijn net van die kauwgum-tieners.
Koe met hoorns
Hoe dan ook, het lijkt goed, die hoorns.
Friese Roodbonte? koeien
Dan ben ik weer terug bij mijn nostalgische gedachten. Enige tijd geleden fotografeerde ik op een andere plaats ook een stel gehoornde koeien, die gezamenlijk met hun kalveren in de wei liepen. Gelet op de plaats waar dat was (Sumarder Mar) denk ik dat het wel eens koeien kunnen zijn die tot de veestapel van “It Griene Nest” in Sumar (Suameer) -grienenest.nl- behoren. Volgens hun website waren er in 1993 nog slechts 17 koeien en 4 stieren van de Friese Roodbonten over. Een stichting, klik hier, probeert daar iets aan te doen.
Nu nog de relativering: Hoewel ik gehoornde koeien mooier vind was ik toch wel blij dat toen ik een beuk kreeg van Oepke, de stier uit de eerste aflevering van dit drieluik, hij niet meer gehoornd was. Dan was een blauwe schouder misschien het resultaat geweest.
GEERT SINES 
Recente reacties