Veldzicht
Vandaag scheen de zon voor een deel van de dag volop. Dan voelt het buiten vertoeven direct een stuk beter. Maar het bleef niet de hele dag volop zonnig. Het leek een beetje zoals op de foto hieronder. Vandaag een aantal foto’s met “veldzicht”, gemaakt in de afgelopen week.
Wolkenlandschap
Een wolkenpatroon leek de vorm van het landschap te volgen, met boven de kerktoren ook een grote “piek” in de wolken.
Wolkenlandschap
Nog steeds waggelen er erg veel ganzen rond in de weilanden.
ganzen
Tegenwoordig heb je moderne vogelverschrikkers, een door de wind gestuwde ronddraaiende bol met daarop reflectievlakken en ogen. Nou, die ganzen weten het intussen ook wel en trekken zich helemaal niets meer van deze verschrikkers aan. Ze wandelen er doodgemoedereerd aan voorbij.
nutteloze vogelverschrikker
Twee Reeën waren in afwachting van het malse voorjaarsgras.
Reeën
Daarop moeten ze nog wel even wachten. Maar we scharrelen vooruit richting die lente. Vandaag voelde het in elk geval goed.
Zwanenzang
Als je woordenboek erbij haalt dan is de betekenis van “zwanenzang”: Het laatste werk dat een dichter / schrijver e.d. gemaakt heeft. In een mythe wordt het vermeld betreffende een zwaan die nog eenmaal een prachtig gezang aanhief.
In een vaart dreef een dode jonge zwaan. Toch nog wel een slachtoffer van de winter. Als het wintert zie je vaak dat zwanen hun activiteiten op een laag pitje zetten, ze verbruiken dan zo weinig mogelijk energie. Maar als er niet genoeg voedsel te vinden is dan kan het alsnog fout gaan. Bij die dode zwaan dobberden twee volwassen Knobbelzwanen rond. Ze waren er zich waarschijnlijk goed van bewust dat er iets niet in orde was. Het was alsof ze probeerden de jonge vogel weer tot leven te brengen door aan de veren te pulken.
Knobbelzwaan
Af en toe leek het alsof ze even overlegden wat verder te doen.
Knobbelzwanen
Nog maar eens proberen:
Knobbelzwanen
Uiteindelijk staken ze om beurten de lange nek omhoog en “toeterden” een paar keer. Het klonk als een zwanenzang.
Knobbelzwanen
Er kwam natuurlijk geen reactie. Zo langzamerhand ging één van de twee op afstand zwemmen. De tweede bleef nog een tijdlang.
Knobbelzwaan
Om uiteindelijk ook maar te vertrekken. Dat “toeteren”, die zwanenzang, dat was bijzonder om ook eens van dichtbij te horen en te zien.
Seizoensrafels
Actueler dan vandaag kan ik niet zijn, de foto’s zijn van deze middag. Op een middag waarop de seizoensrafels zichtbaar werden. De winter is er nog steeds, overdag een beetje dooi, ’s nachts vorst. Met als gevolg dun ijs. Sterk genoeg om een Knobbelzwaan te dragen.
Knobbelzwaan op dun ijs
Net niet sterk genoeg om twee van deze vogels te dragen, de tweede zakte door het ijs, maar stond er al weer op toen ik deze foto maakte. Toch zal de winter het langzaam verliezen. Je kunt op dit moment de rafelige uiteinden van die winter zien.
Knobbelzwanen op dun ijs
Bijna tegelijkertijd zag ik ook de eerste tekenen van het naderend voorjaar. Onderstaande is de eerste Kievit die ik in 2013 voor de lens kreeg.
eerste Kievit 2013
Er waren er meer, een stuk of tien, nu nog zwijgzaam en vooral proberend aan te sterken voor het broedseizoen.
eerste Kieviten 2013
Het eerste begin van het voorjaar is er. Maar voordat de zoom weer recht is en niet meer rafelig zijn we vast wel een dikke maand verder.
GEERT SINES 
Recente reacties