Winterse nabrander
Aan fotograferen ben ik nauwelijks toegekomen in de afgelopen week. Daarom volgt hieronder een winterse nabrander van vorige week. Het was koud in westelijk Fryslân, zeker daar waar het landschap weids en ruim is, zodat de wind vrij spel heeft.
kerk Westhem
De sneeuw was voor een deel van het land afgewaaid en hoopte zich vooral op in die plaatsen waar nog een beetje luwte was, bijvoorbeeld in de oevers van kanalen. Het ijs was glad en gitzwart.
omgeving Blauwhuis
Midden in die grote kale vlakte lag een Knobbelzwaan energie te sparen. Als het zo koud is lopen ze zo weinig mogelijk en proberen vooral liggend te grazen.
Knobbelzwaan op laag energieverbruik
deze was alleen, er was nergens een partner te bekennen.
Knobbelzwaan op laag energieverbruik
Bij het Pikemar was het ook koud, ook hier lag mooi ijs.
Pikemar
Het winterweer deed me goed, helaas dat is voorbij en de nattigheid slaat weer toe. Als je nu weer door hetzelfde veld rijdt is alles groen.
kerk Westhem (bewerkt)
De kerk van Westhem stond als een kil fort midden in die kale, koude, vlakte. Daar heb ik iets aan gedaan door wat warmte in de foto te brengen.
Grijze rijp
Toen ik gisteren de “luiken” open deed was het hier behoorlijk mistig. Dus ging ik er snel op uit, misschien waren er wel berijpte bomen en struiken te fotograferen. Bovendien wilde ik ook weer eens bij de Hooidammen kijken. Het was rustig, er waren (nog) nauwelijks schaatsers te bekennen, de ondergelopen landen lagen er diep bevroren bij.
ondergelopen land bij de Hooidammen
Bij de Jan Durks polder was men klaar voor de grote toeloop, er werden parkeerfolders uitgedeeld. Omdat er op dat moment geen schaatsers te bekennen waren ben ik al gauw weer terug gereden, want ik kwam tenslotte ook voor rijp. In het riet waren rietsnijders actief en het riet was inderdaad berijpt.
rietsnijden bij de Hooidammen
In een besneeuwd weiland zat een Haas rustig af te wachten hoe druk het die dag zou worden.
Haas in de sneeuw
Er hing wel rijp aan de bomen, maar door de mist en de zware bewolking werd het slechts grijze rijp.
grijze rijp met ganzen
Intussen probeerde de zon door de wolken te dringen. Dat is heel even, niet langer dan twee minuten, gelukt. Dan worden de beelden met rijp direct een stuk frisser.
berijpte bomen
Helaas, de zon moest het afleggen tegen de bewolking, tegen de mist, het werd weer grijs, heel grijs. Er is een oud gezegde dat luidt: “mist legt de vorst in de kist”. Zo zal het ook gaan, de mist kondigde het einde van deze anderhalve week winter aan.
IJs op het Nannewijd
Het blijft toch trekken, dat Nannewijd bij Oudehaske. Een plas die is ontstaan door turfwinning. Mijn eigen voorouders hebben vroeger dapper meegewerkt aan het uitdiepen van deze plas. Als het wintert wordt hier ook al gauw geschaatst.
ijs op het Nannewijd
Deze foto’s zijn gemaakt bij de parkeerplaats langs de weg van Oudehaske naar Sint Johannesga. Op het ijs waren twee schaatsers actief.
ijs op het Nannewijd
Maar of dat nu zo verstandig was? Bij de steiger lag een enorm windwak.
geen ijs op het Nannewijd
De foto’s zijn van een paar dagen geleden, hoe het er na twee extra nachten met matige vorst voor staat weet ik niet.
geen ijs op het Nannewijd
Hoe dan ook, ik zou het op dat moment niet gewaagd hebben om daar op het ijs te klauteren.
geen ijs op het Nannewijd
Verderop, bij de camping, vlak bij Oudehaske, werd wel druk geschaatst, misschien had men daar een baan uitgezet. Gisteren zag ik op de Omrop dat men daar een wedstrijd voor “pronkjeriden” (=schoonschaatsen) had gehouden. Het blijkt maar weer eens: Alleen daar waar een baan uitgezet is mag je ervan uitgaan dat het ijs goed genoeg is. En dat water op het ijs is waarschijnlijk een voorbode van wat er de komende dagen te gebeuren staat als de dooi invalt.
GEERT SINES 
Recente reacties