Mooi water
Op de dag waarop er plaatselijk in Fryslân meer dan honderdtwintig millimeter water is gevallen, op de dag waarop een bedrijfsgebouw onder het gewicht van de regen instortte, op de dag dat de (poot)aardappelen op de Friese klei onder water kwamen te staan met het gevaar te gaan rotten, op die dag is het misschien wat vreemd om over mooi water te spreken. Allereerst viel het hier in oostelijk Fryslân wel mee met de hoeveelheid water, maar het was geen dag om met plezier buiten te lopen voor het maken van foto’s. Dus daarom hier een paar foto’s van paar week geleden, toen het nog lekker warm was. Ik zat lekker te genieten aan de waterkant op een vissteiger.
Aan de waterkant
De blauwe lucht was wit bewolkt,
Aan de waterkant
langs de oever dreven de bladeren van de Gele plomp,
Aan de waterkant
het was er rustig, het ontlokte me de woorden “mooi water”.
Grote roodoogjuffer
Ik ontdekte nog een juffer, vermoedelijk een Grote roodoogjuffer, dat kon ik zo snel niet zien. Voordat ik de macrolens op de camera had geschroefd was hij ook al weer weg. Geen nood, die zit ook nog wel in het archief. In het weekend blijft het droog, zegt men. Laten we maar hopen dat ze de grote hoeveelheid regen in de kleistreek nog op tijd kunnen wegpompen. Overal ontstaat momenteel voedselschaarste door extreme weersomstandigheden. Dat zal met aardappelen vooreerst niet gebeuren schat ik, maar de prijs zal wel onder druk komen te staan. Dan is zoveel regen minder mooi.
Dubbel op
Torenvalken, ze zijn wat wispelturig als je ze op de foto wilt zetten. Meestal lukt het me niet, af en toe wel. Waarom ze dan wel blijven zitten (staan), dat is me nog steeds een raadsel.
Torenvalken
Maar dat je twee tegelijk voor de lens krijgt, dat is een zeldzaamheid. Ach …, dan heb ik ook eens een gelukje …. De achterste van de twee had hoge nood en liet dat ook zien, waardoor dit een nog zeldzamer foto werd.
Torenvalken
De achterste vloog weg na gedane pressie. Toen heb ik me geconcentreerd op de voorste van de twee. Geringd en wel, dus deze is al eens in mensenhanden geweest. Dat maakt ze meestal niet toeschietelijker.
Torenvalk
De gevlogen vogel gaf in de verte nog een luchtshow. Door de grote afstand werd het een “uitgemergelde” foto, maar het laat wel een stukje van de vliegkunsten van deze soort zien.
Torenvalk
Zomaar een kwartiertje in het veld met een “dubbele” Torenvalk, het kon even niet op.
Hier en daar wat wantsen
Als je macrofoto’s wilt maken voelt het momenteel net alsof je de natuur moet uitwringen om nog wat onderwerpen te vinden. Veel is er niet meer te vinden. Min of meer een uitzondering daarop zijn de wantsen, daarvan vindt je hier en daar nog wel enkele. Bijvoorbeeld de Kleidocerys resedae, een piepklein wantsje, hoewel je dat op de foto op het eerste gezicht niet zou zeggen. Schijnbaar leven ze vaak in grote groepen. Hieronder een groepje van drie.
Kleidocerys resedae
En een groepje van twee. Het doorzichtige deel van hun vleugels valt goed op.
Kleidocerys resedae
En nog twee. Ze zijn zodanig aan elkaars nabijheid gewend dat ze regelmatig over elkaar heen klimmen, zoals hieronder. Bij de bovenste van de twee kun je nog net zien dat ook deze soort facetogen heeft. Dit geklauter zie je vaker bij deze soort en het heeft niets met een paring te maken.
Kleidocerys resedae
Een stel Groene stinkwants was daarmee wel bezig. Wat mij dan opvalt is die rode mijt op de linker achterpoot van de bovenste.
Groene stinkwants
Ze zitten vaak mooi stil in deze toestand.
Groene stinkwants
Opdat er volgend jaar weer meer wantsen zijn. Want nu zie je slechts nog hier en daar.
GEERT SINES 
Recente reacties