Heidehuppelaar en zo

Je kunt er bijna de klok op gelijk zetten, elk jaar weer zo ongeveer half april komt er een ploegje Tapuiten langs. Volgens mij zijn ze dan op doorreis, je ziet ze slechts een korte periode en daarna niet meer. Een vogeltje dat in de nazomer en winter bruin gekleurd is. In het voorjaar zijn ze wat lichter gekleurd. Vooral het mannetje valt dan op met z’n grijs met bruine jas aan. Zo’n mannetje kreeg ik voor de lens. In de typische Tapuitenhouding, rechtop staand.

Tapuit

Op z’n Fries heet hij de Heidehipper, wat je naar het Nederlands weer kunt vertalen als Heidehuppelaar / Heidespringer. Het is een schichtig vogeltje. Eerst denk je dat je hem goed kunt benaderen, hij blijft staan, maar zodra je op nog redelijk verre afstand bent gaat hij er toch vandoor om iets verderop weer te landen. Dus maar weer proberen dichterbij te komen. Ben je er weer bijna, roetsss…… hij weer twintig meter verder. Zo kun je aan de gang blijven. De foto’s van deze Tapuit zijn van redelijk verre afstand gemaakt, dat zal duidelijk zijn, ik blijf niet bezig.

Tapuit

Je zou er bijna tureluurs van worden. Dat hoefde ook weer niet want die was er ook, een Tureluur. Veel beter benaderbaar.

Tureluur

Hij had echter niet het mooiste stukje land uitgezocht, je kon z’n oranjerode poten nauwelijks zien in het hogere gras. Straks, als er jongen zijn kun je ze wel op een paal zien staan, dan zijn het echte druktemakers. Dat begrip “tureluurs” slaat waarschijnlijk op de drukte die ze maken als er kuikens zijn. Nu moest ik het nog doen met een kalm voorlangs lopende vogel.

Advertentie