Berkenschildwants
Het is even goed zoeken, maar dan zijn ze wel te vinden momenteel, de Berkenschildwantsen. Weer een mooi gekleurde wants. Hij lijkt wat op de Acanthosoma haemorrhoidale, die ik mijn euvele moed Meidoornschildwants heb genoemd. Een belangrijk verschil is de kleur van het driehoekje op de rug. Bij de laatstgenoemde is dat driehoekje (officiële naam: scutellum) egaal groen, terwijl het bij de Berkenschildwants meerkleurig is, eerst nog extra met geel, verkleurend naar oranje en dan rood.
Berkenschildwants
Het onderste deel van de vleugels is doorzichtig, dat deel wordt het membraan genoemd.
Berkenschildwants
Zoals alle wantsen moeten ze een aantal keren van jas verwisselen. Ze beginnen als ei. Hieronder worden denkelijk dergelijke eieren geproduceerd. Zeker ben ik daar echter niet van, hier lijkt het spul nog samengeklonterd.
Berkenschildwants
Uit die eieren komen nimfen. Die “vervellen” nog een aantal malen, op z’n Engels noemen ze dat de (n)-instar, waarbij n een getal verbeeld, dus 1st, 2nd, 3rd, 4th t/m 5th instar voor zover ik weet. De nimf hieronder heeft al een paar vervellingen achter de rug.
nimf van Berkenschildwants
Hij heeft z’n houtje-touwtje jas nog aan en de vleugels zijn nog ingepakt.
nimf van Berkenschildwants
Bovendien waren ze allemaal nat, wat wil je ook met ons huidige weer.
GEERT SINES 
Recente reacties