Berkenschildwants
Het is even goed zoeken, maar dan zijn ze wel te vinden momenteel, de Berkenschildwantsen. Weer een mooi gekleurde wants. Hij lijkt wat op de Acanthosoma haemorrhoidale, die ik mijn euvele moed Meidoornschildwants heb genoemd. Een belangrijk verschil is de kleur van het driehoekje op de rug. Bij de laatstgenoemde is dat driehoekje (officiële naam: scutellum) egaal groen, terwijl het bij de Berkenschildwants meerkleurig is, eerst nog extra met geel, verkleurend naar oranje en dan rood.
Berkenschildwants
Het onderste deel van de vleugels is doorzichtig, dat deel wordt het membraan genoemd.
Berkenschildwants
Zoals alle wantsen moeten ze een aantal keren van jas verwisselen. Ze beginnen als ei. Hieronder worden denkelijk dergelijke eieren geproduceerd. Zeker ben ik daar echter niet van, hier lijkt het spul nog samengeklonterd.
Berkenschildwants
Uit die eieren komen nimfen. Die “vervellen” nog een aantal malen, op z’n Engels noemen ze dat de (n)-instar, waarbij n een getal verbeeld, dus 1st, 2nd, 3rd, 4th t/m 5th instar voor zover ik weet. De nimf hieronder heeft al een paar vervellingen achter de rug.
nimf van Berkenschildwants
Hij heeft z’n houtje-touwtje jas nog aan en de vleugels zijn nog ingepakt.
nimf van Berkenschildwants
Bovendien waren ze allemaal nat, wat wil je ook met ons huidige weer.
Microvlinders (3)
Er zijn veel meer soorten microvlinders dan de alom bekende dagvlinders. Dat wil niet zeggen dat je ze dan ook vaker voor de lens krijgt. Meestal is het echt zoeken naar de kleintjes, ze hangen graag aan de onderkant van een blad. Bovendien zijn ze niet erg toeschietelijk. Blijven zitten ? …….. ho maar. Zo af en toe is het wel gelukt om ergens eentje vast te leggen. In eerdere berichten heb ik een aantal laten zien, klik hier, hier en hier. Vandaag nog een paar. Stuk voor stuk vlindertjes met een mooie jurk aan. Maar om ze op naam te brengen, daarvoor moet je toch wel specialist zijn. Van een aantal is het me dan ook niet gelukt, ook omdat ze soms heel erg veel op elkaar lijken. De onderstaande krijgt daarom (voorlopig) geen naam mee.
Microvlinder
Net als onderstaande waarvan ik eerst dacht dat het wel eenvoudig zou zijn. Helaas, het is me (voorlopig) niet gelukt.
Microvlinder
Van de volgende vermoed ik dat het de Celypha lacunana is, maar ook hier heb ik niet echt zekerheid kunnen krijgen.
Celypha lacunana
‘k Heb vorig jaar zo’n vlinderspecialist ergens onderweg ontmoet. Hij schudde de wetenschappelijke namen van microvlinders zomaar uit z’n mouw, bijzonder ! Zelf verbaas ik me elke keer weer over die verscheidenheid. De vlinders van de bovenste en de onderste foto lijken veel op elkaar, maar zijn toch net weer iets anders.
Pauze
Vliegen, vliegen, vliegen ……….., altijd maar door om vliegen en muggen te vangen. Dat is het leven van de Boerenzwaluw, je ziet hem zelden zitten of staan. Maar af en toe hebben ook zij een korte pauze nodig. Als dat dan naast me gebeurt kan ik er tenminste nog een foto van maken.
Boerenzwaluw
Ze zaten nog wel op respectabele afstand.
Boerenzwaluw
Wel veel dichter bij dan een Grote zilverreiger, de tweede die ik dit seizoen al voor de lens kreeg, nu niet in het kustgebied, maar in het binnenland.
Grote zilverreiger
Het past wel bij vandaag, weer een koude, natte herfstdag in een zomer die al een zomer lang pauze lijkt te hebben.
GEERT SINES 
Recente reacties