Heideblauwtjes
De bedoeling was om vandaag eens lekker uit te rusten, een boek te lezen, even bij te tanken. Om een uur of drie vanmiddag begon het toch te kriebelen. Ik besloot een frisse neus te halen in het Wijnjeterper schar. Het was somber weer, soms een beetje druilerig, niet echt weer voor fotografische hoogstandjes. De pingoruïne leek me de beste keus. Als het harder ging regenen kon ik in het bos nog wel schuilen. Bij de dobbe aangekomen klonk direct de alarmroep van een Meerkoet. Het stel dat meestal in de dobbe dobbert bleek twee jongen te hebben. Die kregen door die alarmroep de opdracht zich te verstoppen. Dat deden ze dan ook gehoorzaam en ik heb ze niet weer terug gezien.
Jonge Meerkoet
Bij de dobbe sprongen overal sprinkhaantjes weg van voor mijn voeten. Met moeite kreeg ik eentje die stil bleef zitten op de foto. ’t Had beter gekund, dan had ik echter plat op de buik gemoeten wat me met een natte ondergrond toch net wat teveel van het goede was.
Sprinkhaan
Opeens zag ik een blauwtje op een blad zitten. Nu is het Wijnjeterper schar een gebied waar het Heideblauwtje nog voorkomt. Dat is een schaars voorkomend vlindertje. Gelukkig is hij met enige regelmaat nog wel in It Skar te bewonderen. Dit was zo’n Heideblauwtje, de eerste voor mij in dit seizoen.
Heideblauwtje
Iets verderop zat er nog eentje. Het weer zal wel de oorzaak zijn geweest, ze waren beiden niet van plan te gaan vliegen of de blauwe bovenkant van hun vleugels te laten zien.
Heideblauwtje
Het zijn beide mannetjes, de vrouwtjes zijn bruiner gekleurd. Die zal ik ongetwijfeld nog wel kunnen laten zien op deze site. Wat een dag met volledige rust had moeten zijn werd een dag met Heideblauwtjes. Dat is net zo spannend als een goed boek.
GEERT SINES 
Recente reacties