Heideblauwtje
Wat doe je als het broeierig weer is en het lukt de zon niet meer om in je achtertuin te schijnen? Soms maak ik dan een kleine wandeling over het heidedeel van het Wijnjeterper schar. Daar kun je tot aan zonsondergang van het zonlicht genieten. Bovendien waait het er meestal wel iets, wat het koeler maakt. En natuurlijk ……, als je geluk hebt vliegen er wel honderd Heideblauwtjes rond, waarvan een deel zich wel laat fotograferen. Het kwam precies zo uit. Voor de afwisseling heb ik me deze keer eens geconcentreerd op de vrouwelijk vlinders. Die zijn compleet anders gekleurd dan de mannetjes. Ze hebben allerlei soorten bruin, beige en oranje in hun kleurenpakket.
Heideblauwtje (v)
Als je gelukt hebt zit er af en toe eentje met de vleugels gespreid om nog wat zonnewarmte op te vangen.
Heideblauwtje (v)
Je ziet de Heideblauwtjes zelden met de kop omhoog aan een struik hangen. Altijd hangen ze ondersteboven.
Heideblauwtje (v)
Tot nu toe kon ik weinig blauw laten zien. Die kleur is min of meer gereserveerd voor het mannetje.
Heideblauwtje (m)
Eentje hing, op z’n kop natuurlijk, met uitgespreide vleugels mooi te wezen. Maar, net zoals ik daar tegen nog een paar andere fotografen zei, persoonlijk vind ik de kleurcombinatie van de vrouwtjes mooier (voor deze keer dan).
Meer of minder belangstelling
De wandeling ging door It Skar aan de zuidkant van de weg richting de vennen. In het eerste ven dobberde een Grauwe gans.
Grauwe gans
Niet zo lang meer overigens, hij vertrok spoorslags.
Grauwe gans
Hij vloog dichtbij voorlangs, die fotokans liet ik me niet ontgaan.
Grauwe gans
Het was wel duidelijk, hij had geen belangstelling. Dat was wel anders met het stel Heideschapen dat op dit moment de boel daar kort moet houden, wat ze overigens maar niet lukt, ze hebben versterking nodig. De schapen dachten dat er versnaperingen werden uitgedeeld en kwamen mijn richting uit. Ze bleven wel op gepaste afstand.
Heideschaap
Dit was wel duidelijk, hier was belangstelling genoeg. Verder is er die dag niet veel van fotograferen gekomen. Het waaide hard en dat is nu eenmaal niet de beste mogelijkheid om kleine beestjes vast te leggen. Gelukkig, de grote lieten zich wel zien met meer of minder belangstelling, dat dan wel weer.
Welbekend “beest”.
Wat zouden we toch zonder Hendrika moeten als er iets gedetermineerd moet worden. Anderhalve week en een paar dagen geleden schreef ik over een onbekend beest, waarbij ik me niets kon voorstellen. Een paar dagen geleden meende ik de oplossing gevonden te hebben: de pre-pop van een Lieveheersbeestje.
larve van Distelschildpadtorretje
Maar …………, dat bleek toch niet juist te zijn. Met dank aan Hendrika (reacties) die uiteindelijk de goede determinatie aanleverde. Het is de larve van een Distelschildpadtorretje (Cassida rubiginosa). Een soort die op distels leeft. En die pre-pop dan? Nou, daar lijkt hij nog steeds op, maar die heeft nou net niet die glibberige sprieten, de staartvork.
De reactie van Hendrika was een welkome afleiding. Want veel zin om vandaag de natuur in te trekken had ik niet. Tropisch warm was het vandaag en ook nog eens drukkend. Ik heb uit de weerberichten begrepen dat we dit vanavond en vannacht moeten gaan bezuren met stortregens. Afwachten dus maar.
_________________________________________
Hitte
De hitte van vandaag kan ik het beste laten zien met behulp van de chefs van mijn achtertuin. De familie Ekster. Eentje zat roerloos vlak boven de drinkbak voor vogels. Daar hield hij dan ook de andere vogels bij vandaan. Zelf zat hij langdurig op de betonnen roofvogel die ik daar heb staan. De snavel wijd open gesperd en af en toe zijn gemak zoekend bij de drinkbak.
verhitte Ekster
Ook de mussen kunnen bij deze warmte letterlijk van de daken vallen. Bij mij eerder uit de boom. De jonge mussen zaten allemaal ook met opengesperde snavel in de boom.
Huismus (jonkie)
OK …………., hij had de snavel minder ver open dan de Ekster. Verschil moet er blijven.
GEERT SINES 
Recente reacties