Verse juffer
Het is weer zover. Je loopt door een natuurgebied en er vliegen libellen en juffers om je heen. Nog niet heel veel, maar ze zijn er weer. Zo kreeg ik afgelopen dinsdag de eerste libel voor de lens. Een Smaragdlibel, die overigens niet zo heel erg happig was om van dichtbij bekeken te worden. Dus moest de telelens eraan te pas komen.
Smaragdlibel
De zon schitterde in zijn nog verse vleugels. Dit is een hij, dat kun je zien aan de insnoering (taille) in het bovenste deel van het achterlijf.
Smaragdlibel
Iets anders was het met een compleet vers juffertje. Die was nog zo vers dat hij nog niet vliegen kon en eerst nog moest drogen en een beetje op kleur komen. Vlak boven deze juffer hing de larvehuid waar hij net uit geslopen was. Als larve leven deze juffers langere tijd in meestal ondiep water. Het vennetje op de Merskenheide is dus voor juffers heel geschikt. Als de tijd daar is klimt de larve uit het water omhoog langs een stengel. Dan kruipt een nieuwe juffer (overigens ook een libel) uit die larvehuid. De larvehuid blijft als leeg omhulsel achter, waait meestal weg of zoiets.
Pas uitgeslopen juffer
Wat dit er voor eentje is kan ik op dit moment niet met zekerheid zeggen, misschien een Vuurjuffer. Bovendien is het achterlijf nu nog korter dan de vleugels. Dat achterlijf moet hij nog wat verder “oppompen” zodat het langer wordt.
Pas uitgeslopen juffer
In deze toestand, nog nat en nog niet volledig ontwikkeld, zijn ze erg kwetsbaar. Als ze eenmaal vliegen worden ook dit kleine rovers die menig vliegje verschalken.
GEERT SINES 
Recente reacties