Wit Wijnjeterperschar
Behalve op de Merskenheide keek ik afgelopen zaterdagmorgen ook nog in het Wijnjeterperschar. Ook daar was alles nog berijpt.
Berijpt Wijnjeterperschar
Ook hier een witte wereld.
Berijpt Wijnjeterperschar
Langs de bekende plekjes lopend,
Berijpt Wijnjeterperschar
kwam ik tenslotte bij de pingoruïne aan.
Rijp rondom de pingo
De Dodaars die een wak in het ijs openhield heeft U al gezien. Wat restte was een Roodborst.
Roodborst op berijpte tak
Alleen z’n rode keel verried hem. Anders was hij onopgemerkt in het landschap opgegaan. Terug bij de parkeerplaats kwam er een einde aan een lange wandelmorgen. Het was vermoeiend maar wel de moeite waard.
Witte Merskenheide (1)
Zaterdagmorgen begon ik al vroeg aan een wandeling rond de Merskenheide. Het was een witte wereld door de rijp. Het ven was dichtgevroren.
Ven in de Merskenheide
De zon ging nog schuil achter een wolk. Hetzelfde ven, nu in tegenlicht.
Ven in de Merskenheide in tegenlicht
Een overzicht van de wit berijpte heide. Doordat de zon nog was afgedekt had alles nog een blauwzweem. Dat straalde kou uit.
Overzicht berijpte Merskenheide
Ook de weilanden naast de heide waren berijpt.
Zicht vanaf Merskenheide
Toen ik bij het bankje achteraan in de heide was aangekomen scheen de zon nog steeds niet voluit, maar dat zou niet lang meer duren.
Berijpte Merskenheide
Want eenmaal bij het meest oostelijke deel van het wandelpad aangekomen brak de zon door.
Berijpte Merskenheide
Nu ben ik nog slechts op de helft van de wandeling, het tweede deel volgt nog. Ondanks dat de kleuren eerst nog omfloerst waren was het een zeldzaam mooie wandeling. Zelden zie ik dit gebied op deze manier.
IJsbreker
De rijp van zaterdag deed me besluiten behalve op de Merskenheide ook nog even in het Weinterperskar te kijken. Met de bedoeling de pingo met witte bomen vast te leggen. Dat is ook gelukt, hoewel de zonkracht al weer zo hoog was dat ik tijdens de wandeling regelmatig bestoven werd door van de bomen vallend rijp.
Pingo Weinterperskar
Achteraf gezien was ik blij gegaan te zijn want het leverde een bijzondere en onverwachte ontmoeting op. Op de foto hierboven lijkt het alsof de pingo helemaal dichtgevroren was. Dat klopt bijna, aan de linkerkant was een nog slechts een klein wak zichtbaar. Eerst was daar niets te zien, maar een poosje later dobberde er “iets” in dat wak. Dat “iets” ben ik eens blijven volgen. Het bleek een Dodaars te zijn die af en toe onderdook en na een poosje weer boven kwam. Ondanks dat zijn viswater bijna helemaal dicht lag met ijs bleef hij dus zijn stekkie trouw.
Wak in ijs pingo Weinterperskar
Ik ben iets dichterbij gaan staan. Meestal kwam hij keurig in het wak weer boven, soms er ook net iets naast, onder het ijs. Daardoor functioneerde hij dan als ijsbreker.
Dodaars met ijs op de rug
Toen hij weer onderdook besloot ik nog iets dichter bij het wak te gaan staan. Toen hij weer opdook had hij een “forse” ijsschots op z’n rug.
Dodaars met ijsschots op rug
Hij vond dat ik toch te dichtbij was gekomen en trof onmiddellijk voorbereidingen om opnieuw onder te duiken.
Dodaars die wil duiken
Wat hij ook deed, het water spatte op.
Duikende Dodaars
Wat voor mij reden was om snel weer naar het bankje te lopen. Uiteindelijk was het niet mijn bedoeling hem angst aan te jagen. Van afstand kon ik hem verder volgen, hij ging door zoals in het begin, dook af en toe onder, kwam meestal in het wak weer boven bij het opduiken, soms ook net nog onder het ijs. Dit was de kleinste ijsbreker die ik ooit heb gezien.
GEERT SINES 
Recente reacties