Parijsch groen en kunstmest
Oudere familieleden vertelden wel eens over de moeite die men vroeger had om voldoende voer voor hun beesten te oogsten. In de beginjaren van hun bestaan als boer waren ze afhankelijk van stalmest en dergelijke. Groei zat er dan ook niet in voor hun bedrijf, er kwam niet genoeg voer beschikbaar. Pas toen de kunstmest algemeen ingang begon te vinden werd dat allemaal iets eenvoudiger. Maar tegelijkertijd verschenen er allerlei onheilspellende berichten in de kranten. Gevallen van vergiftiging werden toegeschreven aan de kunstmest.
De Tribune 12 mei 1931
In bovenstaand artikel staat wel “vermoedelijk”. Net zoals in het onderstaande artikel.
Leeuwarder Courant 20-03-1935
In een ander geval was er sprake van een combinatie van kunstmest en “Parijsch groen”. Dat laatste werd gebruikt voor rupsenbestrijding, vooral tegen Emelten. Het goedje bestond voor maar liefst 55 procent uit arsenicum. Zoals bekend tasten Emelten de wortels van gras aan en ze waren dan ook een probleem voor boeren die toch al niet teveel gras beschikbaar hadden. Op een bepaald moment werd het overlijden van twee kinderen en het ernstig ziek worden van drie andere kinderen uit hetzelfde gezin aan dit “Parijsch groen” geweten. De kinderen zouden in een weiland dat was bewerkt met kunstmest en gif op bloemstengels, mogelijk zuring, hebben gekauwd. De boer in kwestie, tevens vader van de kinderen liet het bericht echter rectificeren. Artsen hadden geen gif gevonden, in hetzelfde land waar de kinderen bloemen en zuring hadden geplukt liep ook vee dat hoegenaamd geen last had en door de vele regen zou het vergif al lang uitgespoeld zijn.
Leeuwarder courant 15-05-1925
“Parijsch groen” was vroeger gewoon in de drogisterij te koop. Niets bijzonders, daar haalde je ook het rattenvergift. Tegenwoordig haal je dat in de hobbymarkt.
Leeuwarder courant 14 mei 1928
In het “voor de kunstmest” tijdperk kon het evengoed ook wel misgaan. Onderstaand artikel spreekt voor zich, maar of het ook waar is?
Nieuwe Tilburgsche courant 5-6-1914
Het grote probleem destijds was volgens mij dat men door de ontwikkelingen in de industrie ineens kon beschikken over allerlei nieuwe middelen waarvan men de “bijwerkingen” niet goed kon overzien. Veel kennis over de stoffen was er bij de gebruikers niet aanwezig. De werking van kunstmest en het “Parijsch groen” waren wel bekend. Daarop lag de focus. Kunstmest zorgde voor een opleving in de landbouw. Emelten konden worden bestreden. Maar de neveneffecten, dat was misschien net iets teveel gevraagd.
GEERT SINES 
Recente reacties