Bloeiende heide
Zaterdagmorgen scheen de zon hier. Omdat de weersverwachtingen voor later in de middag niet zo best waren stond ik ’s morgens na koffietijd (ja, dat eerst maar wel) op de heide. Ik wilde zo mogelijk nog wat bloeiende heide vastleggen.
Bloeiende heide
Op deze foto staat het noordoostelijk deel van de heide. Op dat deel vindt je heel weinig pijpenstrootjes en het is één van de mooiste stukken (vind ik). De heide stond in volle bloei.
Er vlogen een paar insecten rond met een wespenjasje aan.
Heidewespbij?
Wat het nu precies voor insecten zijn? Zeker weten doe ik het niet. Ze lijken heel veel op de Heidewespbij (Nomada rufipes). Qua vliegtijd is het goed, het jasje is goed, maar de poten zouden ietsje bruiner mogen zijn. Daarom ben ik er ook niet zeker van. Ze hadden het maar druk, liepen wel voor de camera langs, maar poseren …. dat zat er echt niet in.
Heidewespbij?
Als je dan zo met je neus in de bijen zit dan vergeet je wel eens om ook af en toe omhoog te kijken. Jawel, er kwam al een straatje donkere wolken in zicht.
Donkere wolken boven de Merskenheide
Dat werd weer spoed. Maar een Kleine vuurvlinder die langs het pad zat kon ik toch niet voorbijlopen.
Kleine vuurvlinder
Aangekomen aan de westkant, zo ongeveer bij het hoogste punt in de wandelroute, vielen de eerste druppels. Even later “soeze it der oer” (stortregende het). Wat later in de middag kan dus ook wel om 11.30 ’s morgens zijn.
Kleine stinkzwam
Donkere wolken dreven af en aan. Toch wilde ik nog wel een frisse neus halen. Dus er nog even op uit. Het weer leek eerst vriendelijk.
Wolkenlucht
Dat was echter in de verte. Boven me werd het steeds donkerder. Veel zou er niet terecht komen van die wandeling, veel zou er niet te fotograferen zijn. Gelukkig, er stond nog wel een mooie paddenstoel vlakbij. Een Kleine stinkzwam.
Kleine stinkzwam
Een fragiel paddenstoeltje. Sponzig en het lukt ze nauwelijks om rechtop te blijven staan. Als ze vers zijn nog net wel. Dan hebben ze ook nog dat donkere stinkende slijm op de kop. De bedoeling is dat vliegen door dat slijm worden aangetrokken en op die manier de sporen verspreiden. Met al die nattigheid van de afgelopen dagen hebben die vliegen echter ook niet zoveel zin en regent het slijm meestal van de kop af.
Kleine stinkzwam
Onder dat slijm zit een mooie oranje kop. De kleurvastheid van deze zwam is niet zo groot want na enige tijd liggen ze uitgeblust en meer wit dan oranje op de grond.
Het is nog wat vroeg voor het fotograferen van paddenstoelen, vind ik. Het was echter het enige onderwerp dat beschikbaar was. Kort na het maken van deze foto’s gutste de regen weer naar beneden en moest ik een spurt inzetten naar de auto.
De twaalf apostelen
Ik woon een gedeelte van Fryslân waar men vroeger de gewoonte had nogal snel bijnamen te gebruiken. Sommige van die bijnamen bleven lang hangen. Andere “slijten” na verloop van tijd.
Zo’n bijnaam die bijna niet meer bekend is werd gebruikt voor een groepje van twaalf bomen in Olterterp die in een cirkel stonden in een park met waterpartijen. Het park werd zo omstreeks het jaar 1800 aangelegd namens Mr. Ambrosius Ayzo van Boelens. Boelens woonde in het Slot Boelens, op de plaats waar nu Huize Olterterp van It Fryske Gea staat. Recht tegenover dat slot lag (ligt) een laan, die dan ook al gauw Slotlaan werd genoemd. Naast die laan lag een parkje met daarin de bomengroep. Omdat het er twaalf waren werden die bomen in de volksmond al gauw “De twaalf apostelen” genoemd.
Topografische kaart ca. 1956
Veel is er nu niet meer van over. Door stormen, onder anderen in 1972, waaiden een aantal bomen om. Later zijn ze allemaal opgeruimd. Daarvoor in de plaats werden nieuwe bomen geplant. Van die nieuwe bomen is uiteindelijk niet veel terecht gekomen, het zijn er geen twaalf op dit moment. Wat wel is gaan groeien staat naast de Slotlaan in een afgepaald , omheind, gebiedje. Vanaf de Slotlaan kun je er nauwelijks een foto van maken. Onderstaande is dan ook gemaakt vanaf de hoofdweg.
De nieuwe Twaalf apostelen
Tegenwoordig wordt er veel meer gerecreëert in allerlei parken met mechanisch vermaak. Die waren er vroeger niet en toen was Olterterp zo’n plaats waar je met het hele gezin op een vrije een dag naar toe ging. Dat moest ook op de foto natuurlijk, als het kon. Hieronder een tweetal foto’s uit het Frysk fotoargyf.
De twaalf apostelen in het park
Op de foto
Op die plek zie je tegenwoordig niets terug van die oude glorie. In 2008 was er nog sprake van het opknappen van het gebied. Zelfs de oude bomen langs de Slotlaan zouden sneuvelen en daarvoor in de plaats zouden nieuwe worden geplant. De oudjes staan er nog, hoewel er in het afgelopen jaar eentje helemaal is ingestort. En met het hele gezin een dagje naar de bossen van Olterterp, dat zit er ook niet meer in.
GEERT SINES 
Recente reacties